زمانبندی پروژه یکی از مهم ترین مسائل در زمینه ی مدیریت پروژه محسوب می شود. این مسأله شامل مجموعه ای از فعالیت ها، منابع، محدودیت ها و معیارهایی برای ارزیابی کارآیی می باشد. در این مسأله باید ترتیب فعالیت ها و تخصیص منابع به آن ها به گونه ای دقیق با هم هماهنگ شوند که عملکرد سیستمی که با استفاده از یک یا چند معیار مشخص می شود، بهینه شود. امروزه با توجه به کوتاه شدن چرخه ی حیات یک محصول، جهانی شدن بازار و کاهش میزان سود، پروژه های صنعتی باید با در نظر گرفتن زمان اجرای مشخص و محدودیت های منابع تحقق یابند. مدل واقعی تر این مسأله نیز هنگامی مطرح می شود که چند حالت اجرای مختلف برای هر یک از فعالیت ها تعریف شده و هر فعالیت بتواند در یکی از آن حالت ها اجرا شود. در این صورت هر حالت مشخص کننده ی یک گزینه برای ترکیب سطوح مختلف نیازمندی های منبع با مدت زمان اجرای مربوطه می باشد. این مسأله که زمانبندی پروژه با منابع محدود چند حالته نام دارد، باید به دنبال ارائه روشی برای تعیین ترتیب و حالت اجرای فعالیت ها باشد به گونه ای که ضمن ارضای محدودیت های موجود، زمان حاصل از اجرای پروژه به حداقل ممکن برسد. برای حل مسأله ی زمانبندی پروژه با منابع محدود چند حالته الگوریتم های مختلفی ارائه شده است که هر یک با در نظر گرفتن شرایط مختلف، سعی در یافتن جواب بهینه برای مسأله دارند. البته با توجه به ماهیت np-hard بودن مسأله، الگوریتم قطعی برای حل این مسأله در زمان چند جمله ای وجود ندارد، ولی با استفاده از روش های اکتشافی و فرااکتشافی می توان به جواب های نزدیک به بهینه برای این مسأله دست یافت. در این پایان نامه، روشی هوشمند برای حل مسأله ی زمانبندی پروژه با منابع محدود چند حالته ارائه شده است. این روش که edga نام دارد، با ترکیب الگوریتم ژنتیک و الگوریتم تخمین توزیع و بکارگیری قابلیت های هر یک از این الگوریتم ها، سعی در تولید جواب های مناسب برای مسأله دارد. در نهایت در این پایان نامه، کارآیی الگوریتم ارائه شده با سایر الگوریتم ها مقایسه شده و نقش عملگرهای ژنتیکی برای حل این مسأله مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج ارزیابی نشان دهنده ی کارآیی نسبتاً بالای الگوریتم نسبت به روش های ارائه شده ی موجود می باشد.