رشد روزافزون جمعیت شهری، توسعه فیزیکی شتابان شهرها بالاخص کلانشهرها را سبب شده است. یکی از تبعات این موضوع، گسترش کالبد شهر و الحاق سکونتگاه های بلافصل محدوده شهری (با بافت غیرشهری) به شهر مادر می باشد که بالطبع در همپوشانی این سکونتگاه ها به فضاهای شهری، مشکلات خاصی بروز می نماید. موقعیت جغرافیایی محله آخماقیه، پتانسیل الحاق این روستا به کلانشهر تبریز را بوجود آورده است. هدف پژوهش بررسی و تحلیل میزان تحقق پذیری الگوهای ارایه شده به محله آخماقیه (در قالب طرح تفضیلی) می باشد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(gis) می باشد. جهت بررسی میزان تحقق طرح تفصیلی از ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بیشترین تغییرات کاربری اراضی مربوط به تغییرات اراضی بایر به مسکونی می باشد و کمترین تغییرات در کاربری های فضای سبز و تجاری(میدان تره بار) صورت گرفته است. همچنین میزان تحقق پذیری طرح تفصیلی نسبت به سال پایه بسیار ناچیز و در حدود 1/0می باشد.