چکیده: مداخله نظامیان در سیاست درکشور های جهان سوم امری شایع است اما در باره علل و انگیزه های این مداخله نظریات و دیدگاه های گوناگونی از جانب اندیشمندان ارائه شده است. در افغانستان از دهه 1960 تا دهه 1990 نظامیان و ارتش در سیاست مداخله مستقیم نموده و با وقوع کودتاهای 1352 و 1357 به جابجایی کابینه ها مبادرت ورزیده اند. در این پژوهش تلاش شده ضمن بررسی ابعاد نظری مداخله نظامیان در سیاست، عوامل و انگیزه های که موجب دخالت ارتش در سیاست افغانستان در سال های 1960 تا 1990 شده است، مورد بررسی قرار گیرد. بر اساس یافته های این پژوهش مداخله نظامیان در سیاست افغانستان تحت تأثیر دو عامل داخلی و خارجی صورت گرفته است. عوامل داخلی که موجبات مداخله نظامیان در سیاست را فراهم آورده اند عبارتند از: ضعف شیوه های نهادمند انتقال قدرت، ضعف تصدیق عمومی نسبت به مشروعیت دولت جدید و ضعف احزاب و نهادهای قدرتمند جامعه مدنی در افغانستان. عامل خارجی که به مداخله نظامیان در سیاست افغانستان کمک کرده عبارت از تلاش اتحاد شوروی برای اعمال نفوذ در افغانستان و سپس دخالت و نفوذ آن کشور در ارتش به وسیله ای آموزش افسران نظامی و ارسال اسلحه و تجهیزات نظامی به ارتش این کشور می باشد.