ادبیات کودک را زمانی باید ادبیات کودک خواند که با توجه خاص به کودک و صرفاً برای او خلق شده باشد.از آنجایی که کودک دارای ویژگی های ذهنی خاصی است ، کتاب و سبکی که برای او نوشته میشود باید با طبیعت او در انطباق باشد.کلمات و ساختارهای جمله باید در خور فهم کودک باشد،زیرا وجود مفاهیم و مباحث خارج از درک او موجب ایجاد اختلال در برقراری ارتباط فکری مخاطب با اثر خواهد شد،که این امر از یکسو موجب کاهش جذابیت و گیرایی اثر میشود و از سوی دیگر تا?ثیرگذاری آن را با مشکل مواجه میکند(بلایی ،1379،ص 9). با کمک دستاوردهای زبان شناسی و طرح مسأله جاندارپنداری در داستانهای کودک، ظرافت های لفظی و معنایی موجود در اینگونه داستان ها بهتر نمایانده میشود و خواننده با علم به این مسأله بیشتر در جریان داستان قرار میگیرد و با تجزیه و تحلیل اصول ادبی و زیباشناسانه آن از لذت و درک هنری داستان کودک بهره بیشتری میبرد و چشم اندازهای تازه ای برای نگریستن به ادبیات به دست می آورد. در پژوهش حاضر داستان های کودک در گروه سنی الف، ب و ج با در نظر گرفتن الگوی لیچ در هنجارگریزی و سجودی در هنجارگریزی معنایی، مورد بررسی قرارگرفتند و انواع جاندارپنداری اعم از انسان پنداری،حیوان پنداری و گیاه پنداری از آنها استخراج شد.در نهایت آن گروه سنی که میزان بیشتری از جاندارپنداری را به خود اختصاص داده و نیز میزان انواع جاندارپنداری از بالاترین تا پایین ترین آنها، مشخص گردید.داستان های مورد بررسی درپژوهش حاضر،گزینش تصادفی از میان تمام انواع داستان های کودک است. جملات مورد بررسی نیز حاصل گزینش انتخابی از تمام جملات شامل در یک داستان میباشد.روش پژوهش در این رساله تحلیلی – توصیفی است .داده های به دست آمده نیز از طریق جداول و نمودارهای ستونی و دایره ای نمایش داده شدند.نتیجه حاصل شده بیانگر این حقیقت است که بسامد وقوع انسان پنداری بیش از سایر جاندارپنداری هاست.پس از آن حیوان پنداری و گیاه پنداری به ترتیب در جایگاههای دوم وسوم قرار میگیرند.نیز، گروه سنی" ب" بیشترین درصد جاندارپنداری را به خود اختصاص داده است