هدف از این تحقیق بررسی اثر پودر کنگرفرنگی به عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی بر فراسنجه-های خونی و نیز بر عملکرد کبد جوجه های گوشتی مسموم شده با تتراکلریدکربن بود. در این پژوهش از 60 قطعه جوجه یک روزه از سویه تجاری راس 308 در قالب مشاهدات تکرار در زمان با چهار تیمار آزمایشی و 2 زمان استفاده گردید. تیمارها شامل گروه اول به عنوان شاهد، گروه دوم دریافت کننده پودر کنگرفرنگی به میزان 3 درصد جیره آزمایشی، گروه سوم دریافت کننده یک میلی لیتر تتراکلریدکربن به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و گروه چهارم دریافت کننده 3 درصد پودر کنگرفرنگی به همراه یک میلی لیتر تتراکلریدکربن به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بودند. طول دوره پرورش 35 روز بود و تتراکلریدکربن از روز 21 پرورش هر سه روز یکبار تا پایان دوره به صورت خوراکی اعمال گردید. جهت اندازه گیری غلظت سرمی آلبومین، پروتئین تام، کلسترول، تری گلیسرید و نیز غلظت آنزیم های کبدی آلانین آمینو ترانسفراز (alt)، آسپارتات آمینو ترانسفراز (ast) و آلکالین فسفاتاز (alp)، در روزهای 28 و 35 از سیاهرگ بال جوجه ها خونگیری صورت گرفت. در پایان دوره پس از کشتار جوجه ها، نمونه های کبدی جمع آوری گردید و پس از رنگ آمیزی به روش هماتوکسیلین- ائوزین برای بررسی بافت شناسی مورد استفاده قرار گرفتند. به طور کلی نتایج این مطالعه تاثیر معنی داری را در سطح فراسنجه های خونی در گروه های دریافت کننده کنگرفرنگی نشان نداد ولی میزان آنزیم کبدی alp در گروه های دریافت کننده کنگرفرنگی نسبت به عدم استفاده از آن به طور معنی داری کمتر بود (p<0.05). به علاوه، نتایج آزمایش نشان دهنده موثر بودن زمان در میزان غلظت alp و ast بود، به طوری که با افزایش سن پرنده میزان alp کاهش و میزان ast افزایش یافت. نتایج هیستوپاتولوژی کبد نشان داد که تتراکلریدکربن موجب تخریب سلول های کبدی، ایجاد ساختارهای حباب مانند در بافت کبد، چروکیده شدن فضای سینوزوئیدی و قطور شدن سیاهرگ مرکزی می شود در حالی که استفاده از پودر کنگرفرنگی می تواند تا حدودی اثرات ناشی از تتراکلریدکربن را جبران کند، به گونه ای که در گروه دریافت کننده توام کنگرفرنگی و تتراکلریدکربن (گروه 4) در مقایسه با گروه تتراکلریدکربن (گروه 3) پارانشیم کبد، سیاهرگ مرکزی لوبول و سینوزوئیدها وضعیت بهتری را نشان دادند.