محمد علی صائب تبریزی از غزل سرایان مشهور سبک هندی قرن یازدهم است. از او دیوانی به یادگار مانده است که بیشتر اشعار این دیوان، در قالب غزل است. رساله ی حاضر بر آن است تا با بررسی صد و پنجاه غزل آغازین دیوان او، ابتدا به توضیح واژه ها و ترکیب های دشوار بپردازد و سپس با توجه به واژه ها و ترکیب های معنی شده، ابیات را شرح کند. بر این اساس فصول رساله به ترتیب زیر است: فصل اول: شامل مقدمه، هدف تحقیق، سوالات، ضرورت تحقیق و پیشینه ی تحقیق است. این فصل روش تحقیق را نیز در برمی گیرد. فصل دوم: به بررسی احوال و آثار صائب تبریزی می پردازد. هم چنین ساختار شعر صائب و مختصات شعر او از لحاظ زبان، فکرو آرایه ها با ذکر نمونه هایی از اشعار او توضیح داده می شود. فصل سوم: مهم ترین بخش این رساله است که به وزن غزل ها ، شرح لغات و ابیات و مشخص کردن آرایه ها در غزلیات شاعر اختصاص دارد. فصل چهارم: در این فصل، با توجه به فصول گذشته ،کلیات مطالب ونتیجه گیری به صورت خلاصه ارایه میشود