تحقیقات مختلف اثبات نموده اند که رشد و محتوای بیوشیمیایی جلبک ها می تواند تحت تأثیر محیط کشت و غلظت مواد مغذی تغییر پیدا کند. نیتروژن به عنوان یکی از عناصر مهم محیط کشت جلبک های تک سلولی می باشد که جهت رشد، بقاء، میزان پروتئین، کلروفیل و اسیدهای چرب جلبک های تک سلولی ضروری می باشد. تاکنون تحقیقات متعددی ارتباط معنی داری را مابین میزان نیتروژن محیط کشت و تغییر در عوامل فوق نشان داده است. نظر به اهمیت جلبک ها به عنوان منبع غذایی و داروئی، تولید جلبک هایی با ارزش غذایی بالاتر یکی از اهداف محققان می باشد. بر این اساس هدف از این تحقیق بررسی غلظت های مختلف نیتروژن و محیط های کشت مختلف بر میزان رشد، کلروفیل، پروتئین های محلول و محتوای اسید-های چرب دو ریز جلبک هماتوکوکوس و دسمودسموس می باشد. بدین منظور این دو ریزجلبک در چندین محیط کشت مختلف (bm ،ohm،chu و a/b) و هم چنین مقادیر متفاوتی از میزان نیتروژن (0?، 25?، 50? و200?) کشت داده شدند. محتوای پروتئین های محلول، اسیدهای چرب، تراکم جلبک ها و همچنین مقادیر کلروفیل a و b در انتهای دوره در فاز رشد تصاعدی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد که در تیمارهای با سطوح مختلف نیتروژن میزان رشد در دو جلبک هماتوکوکوس و دسمودسموس در تیمارهای با 200? و100? نیتروژن از شرایط بهتری برخوردار بود و در زمان 72 ساعت پس از استرس اختلاف معنی داری را با سایر تیمارها داشتند (05/0p<) . بیشترین میزان رشد دو ریزجلبک هماتوکوکوس و دسمودسموس در محیط کشت bm بوده و اختلاف معنی داری با سایر تیمارها نشان دادند (05/0p<). کمترین میزان رشد این دو جلبک نیز در دو محیط کشت ohm و chu مشاهده شد که از رشد کافی برخوردار نبودند. اما نتایج مربوط به میزان کلروفیل درتیمارهای با سطوح مختلف نیتروژن نشان داد که بیشترین میزان کلروفیل a و b مربوط به تیمار با 200? نیتروژن بوده که اختلاف معنی داری را با سایر تیمارها نشان می دهد (05/0p<). آنالیز آماری داده های مربوط به میزان کلروفیل a و b در محیط های کشت مختلف نیز نشان داد که بیشترین میزان کلروفیل در جلبک هماتوکوکوس همانند رشد در محیط-کشت bm مشاهده شد که اختلاف معنی داری را با سایر تیمارها نشان می دهد (05/0p<). درجلبک دسمودسموس بیشترین میزان کلروفیل در دو محیط کشت a/b و bm مشاهده شد. بر اساس نتایج غلظت نیتروژن 200 ? در جلبک هماتوکوکوس دارای بیشترین میزان پروتئین می باشد و اختلاف معنی-داری با سایر تیمارها داشت (05/0p<). در جلبک دسمودسموس اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف نیتروژن از نظر میزان پروتئین مشاهده نشد. اما نتایج محیط های کشت مختلف بر روی جلبک هماتوکوکوس نشان داد که محیط کشت bm وbbm نسبت به دو محیط کشت دیگری میزان پروئتین بالاتری را دارا می باشند. با تغییر محیط کشت و غلظت های متفاوت نیتروژن محتوای اسید های چرب نیز تغییر می یابد. نتایج این تحقیق نشان داد که با دستکاری محیط های کشت و خصوصا مقادیر نیتروژن محیط کشت می توان کلیه فاکتورهای رشد و بقاء و ارزش غذایی جلبک های تحت پرورش را بصورت معنی-داری تحت تاثیر قرار داده و اقدام به تولید محصولی با ارزش غذایی بالاتر نمود. کلمات کلیدی: محیط کشت، نیتروژن، اسید های چرب، پروتئین،کلروفیل، رشد