برای بررسی تنوع ژنتیکی 70 لاین از 54 نشانگر ریزماهواره استفاده شد. در کل 202 آلل، با میانگین 81/3 آلل به ازای هر نشانگر شناسایی و متوسط pic برای کلیه نشانگرها 485/0 محاسبه گردید. مقادیر شاخص تنوع ژنتیکی اطلاعات شانون (289/0 تا 361/0) با تنوع ژنی یا هتروزیگوتی مورد انتظار (188/0 تا 239/0) در زیرگروه ها تطابق داشت. بر اساس فاصله ژنتیکی نی، میانگین ماتریس فاصله و میانگین ماتریس شباهت به ترتیب 124/0 و 884/0 بدست آمد. بر اساس نتایج، نشانگرهای ریزماهواره چندشکلی بالایی در لاین های جو نشان دادند. بنابراین ابزار مفیدی برای بررسی-های مولکولی و دسته بندی لاین ها هستند. لذا، از تجزیه خوشه ای به روش upgma، تجزیه به مولفه های هماهنگ اصلی و تجزیه واریانس مولکولی بر اساس داده های ریزماهواره برای گروه بندی و بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ ها استفاده گردید. نمودارهای حاصل از هر دو روش، گروه بندی مشابهی را نشان دادند. لاین ها به 3 گروه و 7 زیرگروه طبقه بندی شدند. همچنین، تنوع ژنتیکی مطلوبی در درون و بین زیرگروه ها وجود داشت که این بررسی گامی اولیه برای آغاز یک برنامه اصلاحی روی مواد گیاهی مورد نظر می باشد.