در شبکه های بزرگ و به هم پیوسته مسئله هماهنگی رله های اضافه جریان جهت دار مسئله ای با فضای جستجوی گسسته و بسیار بزرگ و با قیود غیر خطی می باشد. این موضوع باعث شده است که حل این مسئله با استفاده از روش های کلاسیک بسیار پیچیده و احتمال همگرا شدن آن بسیار کم باشد. در این پروژه روش های هماهنگی رله های اضافه جریان جهت دار در شبکه های توزیع بررسی گردیده سپس هماهنگی با استفاده از الگوریتم ژنتیک با عملگرهای گسسته بر روی شبکه توزیع نمونه صورت گرفته و ایرادات این روش استخراج گردیده است. پس از هماهنگی رله ها با روش معمول از مشخصه های مختلف رله ها در هماهنگی به عنوان متغیرهای جدید بهینه سازی استفاده گردیده و رله های شبکه با استفاده از این روش هماهنگ شده اند و تاثیر استفاده از مشخصه های گوناگون در هماهنگی با مقایسه نتایج این دو روش استخراج گردیده اند. در انتها نیز روشی جدید بر مبنای جداسازی شبکه برای رفع عیوب این روش ها که عبارتند از زمان طولانی اجرای برنامه و عدم همگرایی معرفی شده است. با مقایسه نتایج بدست آمده از این روش با نتایج قبلی نشان داده شده است که علاوه بر رفع مشکلات فوق زمان عملکرد رله ها نیز در روش جداسازی شبکه نسبت به دو روش فوق بهبود یافته است.