جهانی شدن و شهروندی هر دو از واژه های متداول در مدرنیته متأخر محسوب می شوند. جهانی شدن فرایندی است که در آن قید و بندهای جغرافیایی که بر روابط اجتماعی و فرهنگی سایه افکنده است، از بین می رود و مردم به طور فزاینده ای از کاهش این قید و بندها آگاه می شوند. جهانی شدن به عنوان یکی از مهم ترین جنبه های عصر جدید منجر به تغییرات ساختاری و مفهومی گسترده ای شده است که باز تعریف و باز تولید آن ها را اجتناب ناپذیر ساخته است، شهروندی نیز یکی از مفاهیمی است که جهانی شدن باز تعریف آن را اجتناب ناپذیر کرده است. در این رساله بررسی روند تغییر مفهوم شهروندی در عصر جهانی شدن مورد بررسی قرار می گیرد. روش تحقیق، توصیفی ـ تحلیلی بوده و تأثیر جهانی شدن بر شهروندی ملی در قالب (حقوق، مسئولیت ها و مشارکت)، که قبلاً در چارچوب مرزهای ملی تعریف می شد، مورد بررسی قرار می گیرد. شهروندی بر مبنای فرهنگ محلی دیگر نمی تواند خود را از تأثیر تحولات عصر جهانی دور نگه دارد، زیرا این مسائل آنچنان که پیداست جهانی هستند یعنی تأثیرات آن ها به یک منطقه خاص محدود نمی شود بلکه بردی جهانی دارند و حل آن ها نیاز به همکاری و هم یاری جهانی دارد. شهروندی ملی که هویت خود را بر اساس فرهنگ ملی یکسان شناسایی می کند و عامل به وجود آمدن مفهوم «خود» و «دیگری» است، بر اثر جهانی شدن رنگ می بازد و تبدیل به «همه» می شود. بنابراین یافته های پژوهش نشان می دهد که برای اینکه نیروی بالقوه شهروندی، بالفعل شود باید از سطح محلی به سطح جهانی کشیده شود. کلمات کلیدی: شهروندی، جهانی شدن، شهروندی ملی.