پژوهش حاضر برای استانداردسازی (اعتباریابی و رواسازی) و هنجاریابی مقیاس محقق ساخته اهمال کاری سازمانی و بررسی رابطه سازه مذکور با برانگیختگی شناختی و فرسودگی شغلی در کارکنان انجام شده است. به استناد مولفه های نظری گویه هایی برای سنجش اهمال کاری سازمانی تهیه شد. برای دست یابی به اهداف پژوهش نمونه ای با حجم 503 نفر به صورت خوشه ای چندمرحله ای از بین زنان و مردان شاغل در سازمان های استان تهران انتخاب شدند. سپس مقیاس محقق ساخته که دارای 25 گویه بر پایه مقیاس لیکرت با درجات 1 تا 5 بود، بر روی آنها اجرا شد. اعتبار (پایایی) مجموعه 25 سئوالی مقیاس اهمال کاری سازمانی با استفاده از روش بازآزمایی برابر 750/0 محاسبه شد. همچنین یافته ها نشان داد، گویه های مقیاس با ضریب 0.892=? همگونی دارند. با استفاده از آزمون هم ارز، روایی ملاکی مقیاس 633/0 r= محاسبه شد(p?0/01). تحلیل عاملی گویه ها برای بررسی روایی سازه، بیان گر این بود که بیش از 47? واریانس نمرات با مقیاس ساخته شده، تبیین می شود. پس از چرخش عوامل، همبستگی میان هر گویه با هر عامل در بهترین حالت مشخص شد، که بر اساس آن سه عامل ناکارآمدی، تشویش ذهنی و بیزاری از تکلیف، نام گذاری شدند. بعلاوه این پژوهش نشان داد که اهمال کاری سازمانی با برانگیختگی شناختی و فرسودگی شغلی ارتباط معنادار دارد. همچنین تفاوتی بین مردان و زنان شاغل و سطح سازمانی آن ها در متغیرهای فوق وجود ندارد. به عبارت دیگر نمی توان گفت اهمال کاری سازمانی، برانگیختگی شناختی و فرسودگی شغلی در زنان یا مردان، مدیران یا غیر مدیران، بیشتر یا کمتر است.