هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر دو ماه تمرین ایروبیک بر مقادیر رسیستین سرمی و مقاومت انسولینی بوده است. آزمودنی های این تحقیق، شامل 19 نفر زن چاق غیر ورزشکار بدون داشتن سابقه بیماری قلبی با میانگین سنی 39/6 ± 72/30 سال، وزن 65/6 ± 2/84 کیلوگرم، نمایه توده بدن 23/5 ± 29/32 کیلوگرم بر متر مربع بود که به صورت داوطلبانه در این تحقیق همکاری نمودند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند. گروه تمرین 8 هفته تمرین ایروبیک (سه روز در هفته، به مدت متوسط 40 دقیقه و شدت 50 تا 75% ضربان قلب بیشینه) اجرا کردند. قبل از شروع طرح و 48 ساعت بعد از اتمام آخرین جلسه تمرینی، آزمایشات خونی شامل تعیین میزان ناشتای رسیستین، گلوکز و انسولین انجام گردید. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و وابسته در سطح معنی داری (05/0>p) تحلیل شدند. یافته ها نشان داد دو ماه تمرین هوازی، باعث افزایش معنی دار مقادیر رسیستین سرم و کاهش مقاومت انسولینی می شود. احتمالاً افزایش رسیستین در پاسخ به التهاب ناشی از تمرین نشأت می گیرد. مهم ترین مکانیزم توضیح دهنده افزایش رسیستین پس از تمرینات هوازی، نقش آن در دفاع ضد اکسایشی بدن می باشد. بهبود حساسیت انسولینی ایجاد شده به عللی همچون افزایش پیام رسانی پس گیرنده ی انسولین و افزایش پروتئین انتقال دهنده ی گلوکز و چندین مکانیسم دیگر صورت می گیرد.