عشق به عنوان یکی از مهمترین مسائل در زندگی بشر بخشی سترگ در اندیش? انسان را به خود مشغول داشته است و وجود آثار ادبی و هنری در گذشت? اقوام و ملل مختلف به خوبی گویای این امر است. این مسئله محدود به پیشین? هنری جوامع انسانی نبوده بلکه همواره در زندگی انسان جاری است و در جامعه شناسی مدرن وپست مدرن تلاش های بسیاری برای تبیین و تفسیر و نظم دادن این امر در زندگی بشر صورت گرفته است و این در حالی است که هرگز سخن از چیستی عشق و پرسش از آن به میان نیامده است. این مطالعه در پی واشکافی این دیدگاه ها و فراداده های ایدئولوژیک مختلف و نیز به دست دادن تعریفی جدید از عشق است. این مطالعه مبتنی بر هیچ چارچوب تئوریکی نیست اما با استفاده از روش پدیدارشناسی هرمنوتیکی هایدگر به دنبال جست و جوی حقیقت عشق است. این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از تکنیک مصاحبه به صورت موردی بر روی 21 دانشجو انجام گرفته که به صورت نمونه گیری تعمدی و هدفمند انتخاب شده اند. پس از اتمام مصاحبه ها، نسخه برداری و پیاده کردن متن مصاحبه ها، محتوای مصاحبه ها کدگذاری مقوله ای یا محوری شده و سپس به کمک تحلیل محتوای مضمونی و استنباط های نظری مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفته است. پس از واشکافی اندیشه های دانشجویان، در نهایت مفهوم عشق در راستای یکی از مفاهیم موجود در روش هایدگر یعنی پروا مورد تحلیل قرار گرفته که موجب درگیری انسان در زندگی روزمره و به نوعی فراموش کردن خود و بی توجهی به خویشمندی می گردد.