نقاشان نیازمند نظام های واسطی هستند که به معرفی آن ها و آثارشان بپردازند و علاوه بر آن آثار بتوانند آثار خود را به فروش برسانند . همین امر حضور به نگارخانه ها ضرورت می بخشد . نگارخانه ها با اهدافی نظیر ارائه و فروش آثار، معرفی هنرمند ، هنرمندان را تشویق به خلق اثر کرده تا در این میان خود نیز به سود و منافع شخصی دست یابند. رویکرد نگارخانه داران عمدتاً، در تاسیس یک نگارخانه حمایت از یک هنرمند یا هنرمندان نمی باشد بلکه پیشرفت اقتصادی را داراست. همین امر سبب می شود تا برای تعیین زمان نمایشگاه آثار به یک هنرمند، ملاک های دیگری جز ویژگی های هنری مد نظر قرار گیرد و هنرمند ناگزیر است تا برای مطرح کردن آثار خود، کسب درآمد و حفظ فعالیت هنری دست به تقلید از آثاری بزند که از سوی بازار متقاضی دارد و مورد توجه نگارخانه داران است موردی که در نقاشی دهه ی هشتاد ایران به صورت بارزی آشکار است. این پژوهش به نقش نگارخانه ها در روند مدگرایی در نقاشی دهه ی هشتاد پرداخته است. برای انجام این پژوهش ابتدا به معرفی نقاشی معاصر ایران، تحولات فرهنگی و اجتماعی جامعه، عوامل تاثیر گذار بر روی نقاشی دهه هشتاد پرداخته شده است و سپس با انجام مطالعه میدانی که شامل مصاحبه به صورت حضوری و پرسشنامه از نگارخانه داران و هنرمندان است. از نظرات این صنوف آگاه شده و مجموع آراء آن ها به صورت آمار ها و جداولی ارائه شده است. یافته های بدست آمده نشان از تایید حضور مدگرایی نقاشی آن دهه دارد و همچنین اوضاع اقتصادی، رشد نگارخانه ها ، نگارخانه داران و هنرمندان همه به عنوان عامل های این مدگرایی به شمار می روند که در این میان نقش نگارخانه ها در این مد گرایی نقش قابل ملاحظه ای است.