چکیده: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت برمشکلات سلوک کودکان 4 تا 6 سال مهدهای کودک اهواز و تنیدگی مادران آنان بود. طرح پژوهش نیز از نوع تجربی میدانی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این مطالعه، از تمام کودکان دارای مشکلات سلوک و مادران آن ها تشکیل شده بود . برای انتخاب نمونه، ابتدا معلمان تعداد 120 پرسشنامه فرم معلم راتر را برای کودکانی که انتظار می رفت دارای علائم سلوکی هستند، اجرا کردند از این تعداد، به صورت تصادفی نمونه ای به حجم 15 نفر برای گروه آزمایش و 15 نفر نیز به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسش نامه های مشکلات رفتاری راتر (فرم معلم) و شاخص تنیدگی والدینی استفاده شد و برای تحلیل داده ها، از نرم افزار spss16 و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج تحلیل مانکوا نشان داد که: الف) مشکلات سلوک گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری داشت(001/0>p). ب) تنیدگی والدین گروه آزمایش در مقایسه با گروه (001/0(p<. به علاو این نتایج به مدت 1 ماه در پیگیری ادامه داشتند.