افزایش جمعیت و دارایی ها در شهرها،اثر فعالیت های گوناگون توسعه ی شهری بر ریسک سیلاب و عملکرد نامناسب روش های مرسوم کنترل سیلاب شهری، لزوم کاربرد مدیریت بهم پیوسته ریسک سیلاب شهری را به امری اجتناب ناپذیر مبدل نموده است. عوامل موثر بر پارامترهای مدیریت ریسک سیلاب شهری مانند تغییرات اقلیم و سایر عوامل از عدم قطعیت های فراوانی برخوردار هستند. این عوامل حساسیت استراتژی های کنترل ریسک سیلاب شهری را به وقایع و تغییرات غیرمنتظره افزایش می دهند. تحمل عدم قطعیت ها منجر به ایجاد رویکرد انعطاف پذیری در مدیریت ریسک سیلاب شهری می شود. انعطاف پذیری در مدیریت ریسک سیلاب به عنوان ظرفیتی از سیستم به منظور تحمل سیلاب و بازگشت به وضعیت اولیه پس از وقوع سیلاب می باشد. استراتژی های انعطاف پذیر بر کاهش نتایج وقوع سیلاب و افزایش سرعت بازگشت سیستم به وضعیت اولیه خود متمرکز می شوند. به منظور کاربردی نمودن مفاهیم مدیریت بهم پیوسته ریسک سیلاب شهری و انعطاف پذیری لازم است از شاخص های مناسبی برای کمی سازی این مفاهیم استفاده شود. در این پایان نامه با تعریف انعطاف پذیری به عنوان شاخص کاهش اثرات سیلاب و مفهوم ظرفیت بازیابی، با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره به اولویت بندی سناریوهای مدیریت ریسک سیلاب شهری پرداخته شده است. نتیجه این فرایند تحلیل و بررسی منجر به تولید یک جعبه ابزار برای مدیریت ریسک سیلاب شهری شده است. این جعبه ابزار در منطقه 22 شهر تهران بکار گرفته شد. نتایج بدست آمده بر اهمیت حضور جنبه های اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و شاخص ظرفیت بازیابی به عنوان ابزاری مناسب برای مدیران شهری به منظور انتخاب استراتژی های انعطاف پذیر در مدیریت ریسک سیلاب شهری تأکید دارد.