ناکاملی ها در سازه های فضاکار با توجه به نوع، میزان، مکان و نحوه توزیع، ماهیتی تصادفی دارند. توصیف رفتار سیستم های سازه ای واقعی به طور اجتناب ناپذیری وابسته به برخی منابع عدم قطعیت ها یا پارامترهای تصادفی است. این مسأله به خصوص در سازه های شبکه ی دولایه ی فضاکار با دارا بودن صدها و یا هزاران عضو و گره از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بنابراین ضروری است که در برآورد رفتار واقعی سازه ها وجود عدم قطعیت در پارامترهای سیستم در نظر گرفته شده و رفتارسازه های فضاکار در اثر ناکاملی ها از طریق تحلیل های مناسب احتمالاتی تصادفی مورد مطالعه قرار گیرد. در این مطالعه تأثیر احتمالاتی ناکاملی از نوع انحنای اولیه اعضا در قابلیت اعتماد سازه های شبکه ی دولایه ی فضاکار از نوع افست با تکیه گاه ها و تعداد چشمه های متفاوت، با به کارگیری آنالیز شبیه سازی مونت کارلو به کمک نرم-افزار opensees مطالعه گردیده است. برای این منظور ناکاملی مزبور با تابع چگالی احتمال گاما ایجاد شده سپس تنش های کمانشی متناظر تعیین شده و با توزیع تصادفی روی اعضای سازه ها به تعداد دفعات زیاد پخش شده است، بار خرابی شبکه ها به ازای هرنوبت از توزیع تصادفی ناکاملی ها بدست آمده و با محاسبات آماری لازم، قابلیت اعتماد و ظرفیت باربری شبکه ها محاسبه شده است. نتایج حاصله حاکی از تأثیر قابل توجه نوع تکیه گاه و تعداد چشمه های شبکه ها بر ظرفیت باربری و رفتار خرابی شبکه های دولایه ی فضاکار به توزیع تصادفی ناکاملی های اولیه می باشد. همچنین با اعمال ناکاملی هایی معادل با ناکاملی طراحی اعضای فشاری در تحلیل رفتار خرابی شبکه ها می توان اثرات مربوط به توزیع تصادفی ناکاملی ها را در حد انتظار در تحلیل رفتار خرابی سازه ملحوظ نمود.

به گسترش زنجیروار خرابی موضعی اولیه از یک المان به المان دیگر که نهایتا موجب فروپاشی کل سازه و یا قسمت بزرگ نامتناسبی از آن می گردد، خرابی پیشرونده گفته می شود. درپی خسارت های بزرگ به ساختمان ها در اثر خرابی پیشرونده، توجه بسیاری از محققین جلب پژوهش در این زمینه شده است. در این تحقیق مقاومت سیستم های قاب های مهاربندی شده مجهز به انواع مهاربندهای هم محور در برابر خرابی پشیرونده با مدلسازی سه بعدی و با استفاده از روش های آئین نامه ایمسیر جایگزین استاتیکیغیرخطی و دینامیکی غیرخطی مورد ارزیابی قرار گرفته است. در طراحی به روش مسیر جایگزین، سازه به گونه ای طراحی می شود که بتواند خرابی موضعی پیش آمده را جذب کرده و مسیرهای جدیدی برای انتقال بارها به وجود آورد. در این روش در هر نوبت، تنها حذف یک المان بحرانی مورد بررسی قرار می گیرد و سازه برای تعیین اثر حذف این المان، تحلیل می شود. هدف در این تحقیق، بررسی ضریب افزایش دینامیکی خرابی پیشرونده در قاب های مهاربندی شده هم محور است. بدین منظور مدل های مختلفی از قاب های مهاربندی شده هم محور با تعداد طبقات و دهانه های مختلف و اشکال متفاوت مهاربندی طراحی شده و رفتار آنها به دنبال حذف ناگهانی ستون مورد ارزیابی قرار گرفته است. همچنین به منظور بررسی تأثیر جرم موثر ساختمان بر ضریب افزایش دینامیکی، دو مقدار مختلف برای جرم سازه در نظر گرفته شده است. در نهایت تأثیر عوامل فوق بر روی ضریب افزایش دینامیکی از دو روش پیشنهادی ارائه شده در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی های انجام گرفته در این تحقیق نشان داد که قاب هایی با مهاربندی هم محور به دنبال حذف ستون طبقه تحتانی، مقاومت بالایی در برابر خرابی پشرونده از خود نشان می دهد و با تغییر نوع مهاربند، تغییرات چشمگیری در ظرفیت سیستم در برابر خرابی پیشرونده مشاهده می شود. همچنین نتایج بدست آمده برای ضریب افزایش دینامیکی نشان داد که مقادیر پیشنهادی آئین نامه محافظه کارانه نبوده است.

خرابی پیشرونده، خرابی تمام و یا قسمت عمده¬ای از یک سازه است که با گسیختگی موضعی در بخشی از سازه شروع شده و می¬تواند پایداری کل سازه را تهدید نماید. امروزه وقوع خرابی پیشرونده در سازه¬ها در اثر انواع مختلف بارهای غیرعادی نظیر یک انفجار نزدیک به سازه و حتی در هنگام زلزله، به چالشی مهم تبدیل شده است و مسئله ارزیابی و بررسی پتانسیل وقوع خرابی پیشرونده در سازه¬ها را به صورت گسترده¬ای در بین محققین سراسر جهان مطرح نموده است. یکی از سیستم¬های سازه¬ای که مقاومت خوبی در برابر خرابی پیشرونده از خود نشان می¬دهد، سیستم قاب خمشی فولادی است. مطالعات و تحقیقات گذشته نشان داده است که این سیستم¬ها مقاومت و شکل¬پذیری بالایی در برابر پدیده خرابی پیشرونده از خود نشان می¬دهند. بطور متداول در این سازه¬ها اتصالات به صورت کاملا صلب در نظر گرفته می¬شوند اما در عمل اکثر اتصالات فولادی به کار رفته در قاب¬های ساختمانی، نیمه گیردار¬ می¬باشند. اتصالات قاب¬های فولادی تاثیر قابل توجهی روی عملکرد این سازه¬ها به ویژه زمانی که سازه تحت تاثیر بارهای بحرانی مانند انفجار، زلزله¬های شدید، آتش و ... قرار می¬گیرد، دارد. با توجه به اهمیت این موضوع، در این تحقیق مقاومت قاب¬های خمشی فولادی با اتصالات نیمه¬گیردار در برابر خرابی پیشرونده با استفاده از روش آیین¬نامه¬ای مسیر جایگزین استاتیکی غیرخطی و دینامیکی غیرخطی، مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای این منظور، یک قاب خمشی با ظرفیت¬های اتصال متفاوت در نظر گرفته شده است تا تاثیر میزان صلب بودن اتصال در قاب¬های خمشی فولادی بر روی پدیده خرابی پیشرونده ارزیابی شود. بررسی¬های انجام گرفته در این پایان¬نامه نشان داد که قاب¬های خمشی با اتصالات صلب، بیشترین مقاومت را در برابر خرابی پیشرونده از خود نشان می¬دهند و با کاهش صلبیت اتصال، مقاومت قاب¬های خمشی در برابر خرابی پیشرونده به طور چشمگیری کاهش می¬یابد. همچنین مقایسه نتایج تحلیل استاتیکی غیرخطی و دینامیکی غیرخطی نشان داد که مقادیر پیشنهاد شده آیین نامه ufc2009 برای ضرایب افزایش دینامیکی، محافظه کارانه نیست.

اجرای تیرهای i شکل همراه با ستون های قوطی شکل در سازه های فولادی در ایران بسیار متداول است. در این سازه ها، چشمه اتصال به علت داشتن ستون قوطی شکل با دو جان، دارای مقاومت برشی کافی می باشد. بنابراین ستون قوطی شکل به ورق های مضاعف نیازی ندارد اما در بعضی موارد خاص باید در درون ستون در تراز بال تیرها از ورق پیوستگی استفاده شود. در مبحث دهم مقررات ملی ساختمان ضابطه ای مربوط به الزام استفاده از ورق پیوستگی در شرایطی که ستون ها قوطی شکل هستند، وجود ندارد. همچنین در آیین نامه ها روشی برای اجرای ورق پیوستگی در ستون قوطی شکل به ازای تیرهای با عمق نابرابر وجود ندارد.

در این پایان نامه به بررسی رفتار اعضای فشاری لوله ای دارای ناکاملی موضعی پرداخته شده است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.