منطقه گورگور در فاصله 45 کیلومتری شمال غرب تکاب، جنوب استان آذربایجان غربی واقع می باشد. این منطقه بخشی از زون متالوژنی تکاب محسوب می شود. بر اساس شواهد صحرائی و مطالعات سنگ نگاری، سنگ های آتشفشانی الیگومیوسن با ترکیب آندزیتی در این منطقه توسط سیالات گرمابی شدیداً دگرسان شده و با کانه زائی فلزی همراه شده اند. مطالعات کانی شناسی نشان می دهند که رگه های مینرالیزه این منطقه از ترکیب کانیایی ساده ای برخوردار بوده و شامل پیریت، استیبنیت، گالن، اسفالریت، بورنونیت،کالکوپیریت، اکسیدها و هیدروکسیدهای آهن، و اکسیدها و هیدروکسیدهای منگنز می باشند. با توجه به شواهد صحرایی، بررسی های میکروسکوپی، و کانی-شناسی آنالیزی، پنج زون دگرسانی در منطقه گورگور در این مطالعه تشخیص داده شد که عبارتند از: (1) آرژیلیک، (2) فیلیک، (3) پروپلیتیک، (4) کلریت، و (5) سیلیسی. محاسبات تغییرات جرم عناصر با استفاده از متد ایزوکون گرنت آشکار می کند که تکوین و توسعه زون های دگرسانی آرژیلیک، فیلیک، پروپلیتیک و کلریتی در این منطقه با افزایش جرم کل ضعیفی به ترتیب در حدود 03/1، 15/1، 02/1 و 05/1 همراه بوده است. این در حالی است تشکیل و توسعه زون دگرسانی سیلیسی با کاهش جرم کل شدید در حدود 45/0 همراه شده است. الگوی توزیع rees نورمالیزه شده به کندریت برای زون های دگرسانی دلالت بر تفریق و غنی شدگی lrees نسبت به hrees در طی توسعه زون های دگرسانی در این منطقه دارد. تلفیق نتایج حاصل از بررسی های کانی شناسی، ژئوشیمی نسبت-های عنصری و محاسبات تغییرات جرم با استفاده از متد ایزوکون نشان می دهند که عواملی چون تغییرات در ph محلول های دگرسان کننده، ورود عناصر فلزی به سیستم توسط سیالات گرمابی، حضور در فازهای کانیایی مقاوم، تثبیت در فازهای کانیایی نئومورف، تغییرات در نسبت فلوئید به سنگ در طی توسعه سیستم دگرسانی، میزان دسترسی به لیگاندهای کمپلکس ساز، ماهیت شیمیایی عناصر (نداشتن والانس متغیر و اثرات چهارگانه)، کاهش حجم سیستم و تمرکزات بازماندی نقش ارزنده ای در تحرک، توزیع، تفریق، و غنی-شدگی عناصر در طی توسعه فرایندهای دگرسانی و کانه زایی فلزی در این منطقه ایفا نموده اند.