این پژوهش با هدف مطالعه ارزیابی درونی و بررسی نقاط قوت و ضعف گروه فنی مهندسی عمران و گروه فنی مهندسی برق به منظور ارتقای کیفیت آموزش انجام شد. روش تحقیق حاضر توصیفی و از نوع ارزشیابی می باشد و جامعه مورد مطالعه شامل دانشجویان (کارشناسی، کارشناسی ارشد) به تعداد 692 نفر و اعضای هیات علمی به تعداد 13 نفر است که جهت بررسی از روش نمونه گیری به صورت طبقه ای نسبتی تصادفی برای دانشجویان استفاده شد که تعداد دانشجویان 248 نفر و تعداد اعضای هیات علمی 11 نفر بودند. . عوامل مورد ارزشیابی، چهار حوزه را در برمی گرفت که شامل حوزه های: ارزشیابی و فرایند یاددهی – یادگیری، دوره های آموزشی و برنامه درسی، امکانات و تجهیزات، مدیریت گروه بود. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه دانشجویان کارشناسی ، دانشجویان تحصیلات تکمیلی، اعضای هیات علمی و فرم مصاحبه با مدیران گروه است که برای این پرسشنامه ها رتبه بندی بر اساس مقیاس لیکرت صورت گرفت. ضریب پایایی با استفاده از روش آلفای کرونباخ برای پرسشنامه دانشجویان 0.93 و اعضای هیات علمی 0.90 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی نظیر فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و آمار استنباطی (t تک نمونه ای ، t مستقل وt وابسته) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که در گروه برق و عمران عامل های مورد بررسی امتیاز نسبتاً مطلوب کسب کردند و بین وضعیت مطلوب و وضعیت موجود هر دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد. کلید واژه ها: ارزیابی دورنی، کیفیت آموزشی، گروه فنی مهندسی عمران، گروه فنی مهندسی برق.