کم توانی ذهنی، یکی از متداول ترین معلولیت های ذهنی است که حدود 3 درصد از جمعیت جهان را به خود اختصاص داده است و مهمترین نشانه این افراد کارکرد پایین ذهن نسبت به همسالان خود است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 6 هفته تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل کم توانان ذهنی آموزش پذیر است. نمونه آماری پژوهش شامل 46آزمودنی که 31 دانش آموز پسر عقب مانده ذهنی که در دوگروه (کنترل 14 نفر با میانگین سن02/3±07/11سال، قد86/7±152سانتیمتر، وزن 08/8±07/44 کیلوگرم) و (17نفر تجربی با میانگین سن 95/1±23/11سال، قد 07/7±147سانتیمتر، وزن 85/4±11/38 کیلوگرم) و یک گروه دانش آموز سالم (15 نفر با میانگین سن 516/.±53/11سال، قد 77/4±155سانتیمتر، وزن 18/3±33کیلوگرم) بودند، که به صورت تصادفی هدف دار به عنوان آزمودنی انتخاب شده اند. اطلاعات فردی شامل: قد، وزن و سوابق پزشکی با استفاده از پرونده پزشکی دانش آموزان جمع آوری گردید. گروه های تجربی، برنامه تمرینی که شامل تمرین های مرتبط با ثبات مرکزی (دراز نشست روی توپ سوئیسی، اکستنشن پشت روی توپ سوئیسی، بالا آوردن دست و پای مخالف در حالت خوابیده به پشت، بالا آوردن ران روی توپ سوئیسی، چرخش روسی روی توپ سوئیسی) به مدت 6 هفته (3 بار در هفته) که در سه هفته اول آزمودنی ها تمرینات مذکور را با 2ست با 5 تکرار و در سه هفته دوم 2 ست با 10 تکرار انجام دادند و برای ارزیابی تعادل پویا از آزمون تعدیل شده ستاره y استفاده گردید (91%r=). پس از آزمون نرمال بودن میانگین توزیع داده ها از طریق آزمون کولموگروف-اسمیرینوف، از آزمون t مستقل برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون و برای مقایسه تفاوت های بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (anova) برای گروه مستقل استفاده شد و سطح معنی داری برای تمامی آزمودنی ها در نظر گرفته شد(5p?./.). در مقایسه بین دو گروه کم توانان ذهنی نتایج نشان داد تعادل پویا در دو جهت خلفی خارجی و خلفی داخلی در دو گروه کنترل معلول و تجربی معلول معنی دار بود اما در جهت قدامی تفاوت دو گروه کم توان ذهنی معنی دار نبوده است، همچنین در مقایسه بین دو گروه تجربی سالم و معلول نتایج نشان داد تعادل پویا در جهت خلفی داخلی معنی دار بوده و در جهت قدامی و خلفی خارجی در دو گروه کم توان ذهنی و سالم معنی دار نبود و همچنین رابطه معنی داری میان هوشبهر و تعادل در میان افراد کم توان ذهنی یافت نشد و نهایتا در بررسی بین گروه ها نتایج نشان داد که در هر سه گروه آزمودنی در جهت قدامی اختلاف معنی-داری وجود ندارد، اما در جهات خلفی خارجی و خلفی داخلی تفاوت معنی داری مشاهده گردید (5p?./.). با توجه به اینکه رشد حرکتی این کودکان دارای محدودیت است و آنها را از بسیاری از شرایط در فعالیت های زندگی محدود می کند و همچنین به این دلیل که کنترل پاسچر به طور عمومی یک پیش شرط برای رشد مهارت های حرکتی درنظر گرفته می شود و نقص در تعادل احتمالاً منجر به تاخیر در رشد حرکتی خواهد شد. با توجه به ضعف تعادل در افراد کم توان ذهنی و اهمیت تعادل در فعالیت های روزانه و تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل نشان داده شد که این تمرینات باعث بهبودی تعادل در این افراد می شود. با توجه به نتایج این تحقیق مربیان و معلمان می توانند از تمرینات ثبات مرکزی برای افراد کم توان ذهنی و سالم استفاده کنند.