در تاریخچه آموزش و یادگیری زبان، روش ها و رویکردهای جدیدی به منظور برطرف ساختن مشکلات تدریس مهارت شنیداری ارائه شدند. در میان آنها، رویکرد تدریس وظیفه-محور زبان با تمرکز بر بکارگیری زبان آموزان در انجام وظایف سعی بر این دارد که آنان را به زبان آموزانی کارآمد در مهارت شنیداری وارتباط موفق در دنیای واقعی بدل سازند. این تحقیق تاثیر آموزش وظیفه-محور را بر پیشرفت مهارت درک شنیداری زبان آموزان زبان انگلیسی مونث و مذکر سطح متوسط را از طریق آموزش 5 وظیفه و برگزاری 5 تست شنیداری مرتبط با هر وظیفه مورد بررسی قرار داده است. این وظایف عبارتند از: جور کردن، انتخاب کردن، ایفای نقش، نکته برداری، و تکمیل کردن. برای این منظور، 62 زبان آموز مونث و مذکر 21-17 ساله سطح متوسط زبان انتخاب شدند. سطح مهارت زبانی آنان با برگزاری تست تافل سنجیده شد. علاوه بر آن، همگن بودن سطح شنیداری آنان با اجرای پیش تست شنیداری fce بررسی شد. سپس، گروه آزمایش با استفاده از مطالب آموزشی معتبر به مدت 10 جلسه ی 20 دقیقه ای تحت آموزش وظیفه-محور قرار گرفتند؛ با این حال، گروه کنترل از میزان برابری از آموزش مهارت شنیداری بجز آموزش وظیفه-محور بهره مند شدند. در پایان تحقیق، یک تست fce شنیداری همسان با پیش تست از زبان آموزان هر دو گروه برای بررسی تأثیر آموزش وظیفه-محور بر بهبود توانایی درک شنیداری زبان آموزان گرفته شد. داده ها از طریق تکنیک های آماری علی الخصوص تی تست وابسته و دوتایی، تحلیل واریانس دو مرحله ای و مقایسات دوطرفه بررسی گردیدند. نتایج نشان دادند که 1) tbi اثر قابل توجهی در درک شنیداری زبان آموزان سطح متوسط ایرانی داشت، 2) زبان آموزان پیشرفت بیشتری در دو وظیفه ی نکته برداری و تکمیل کردن نسبت به سه روش دیگر یعنی جور کردن، انتخاب کردن و ایفای نقش نشان دادند. علاوه بر این، هیچ تفاوت معناداری میان سه وظیفه ی جور کردن، انتخاب کردن، و ایفای نقش و همچنین میان دو وظیفه ی نکته برداری و تکمیل کردن وجود نداشت، 3) tbi هیچ تفاوت قابل توجهی بین دو جنس از لحاظ بهبود توانایی درک شنیداری ایجاد نکرد.