ساختمان های مصالح بنایی، یکی از قدیمی ترین و رایج ترین انواع سیستم های ساختمانی در ایران می باشند. تجربه زلزله های اخیر موید آسیب پذیری این ساختمان ها در زلزله می باشد که موجب زیان های مالی و جانی قابل توجهی شده است. بنابراین لازم است مقاوم سازی این قبیل ساختمان ها به طور جدی مورد توجه قرار گیرد. یکی از روش های مقاوم سازی ساختمان های بنایی در برابر زلزله استفاده از پوشش بتن مسلح است که از یک لایه بتن و شبکه میلگرد تشکیل می شود و ظرفیت باربری جانبی دیوار را افزایش می دهد. به دلیل عدم وجود اطلاعات آزمایشگاهی در خصوص رفتار و عملکرد لرزه ای این دیوارها، طراحی روکش بتن مسلح بیشتر مبتنی بر ضوابط آیین نامه های بتنی و یا قضاوت مهندسی است. تا کنون چندین تحقیقات آزمایشگاهی و تحلیلی برای بررسی رفتار این گونه دیوارها انجام شده است اما نیاز به مطالعات بیشتر همچنان وجود دارد. به دلیل هزینه های زیاد تحقیقات آزمایشگاهی، به کارگیری مدل های عددی برای این منظور می توانند موثر باشند. در این پایان نامه با استفاده از مدلسازی عددی تعدادی دیوار آجری که به روش فوق تقویت شده و تحت بار رفت و برگشتی مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفته بوده اند، مطالعه پارامتریک بر روی اثر مشخصات مختلف روکش بتن مسلح از جمله ضخامت روکش بتنی، مقدار میلگردهای تسلیح و همچنین نیروی فشاری محوری وارد بر دیوار، بر رفتار دیوارها انجام شد و نتایج به دست آمده مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته اند. به منظور کاهش هزینه و زمان اجرا و وزن دیوار تقویت شده، استفاده از روکش بتن مسلح به صورت جزئی روی دیوار، با توجه به مود گسیختگی مورد انتظار، قابل تامل می باشد. در این پایان نامه حالات مختلف مقاوم سازی به صورت جزئی مدلسازی و تحلیل شده اند و برای هر یک از این حالات، مطالعات پارامتریک با فرض عرض لایه تقویت و سایر پارامترهای ذکر شده، به عنوان متغیر، انجام و نتایج به دست آمده بررسی شده اند.