هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات نروفیدبک بر توانایی های ادرکی – حرکتی ورزشکاران دوومیدانی بود . بدین منظور 48 نفر از ورزشکاران این رشته در هر2 جنس بصورت داوطلبانه و هدف دار انتخاب شدند . آزمودنی ها در 4 گروه 12 نفری درقالب گروه های مداخله (آزمایش 1،2 که نروفیدبک ارائه شده به آن ها بر اساس امواج مغزیشان می باشد) 3 گروه شَم (که بازخوردهای عصبی ارائه شده به آن ها بر اساس امواج مغزیشان نمی باشد) و 4 کنترل (که فاقد انجام تمرینات نروفیدبک بودند) قرار گرفتند . در تحقیق حاضر متغیر مستقل در سه سطح (آموزش نروفیدبک واقعی، ساختگی و عدم انجام این تمرینات) و پنج متغیر وابسته (زمان واکنش ساده و انتخابی، تعادل، توجه متمرکز و اضطراب حالتی رقابتی) می باشد . مداخله آزمایشی، در قالب دو پروتکل به اجرا در آمد که 4 هفته، هفته ایی 3 جلسه به صورت یک روز در میان به تمرین پرداختند . افراد جهت اندازه گیری متغیر وابسته در پیش و پس آزمون شرکت کردند . به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و استنباطی (آزمون کولوموگروف اسمیرنف جهت فرض طبیعی بودن متغیرها و آزمون تحلیل واریانس یک راهه) و در صورت معنی داری از آزمون تعقیبی lsd استفاده شد . نتایج تغییرات معنی داری را در کاهش زمان واکنش ساده و انتخابی، بهبود تعادل و همچنین افزایش توجه در گروه های مداخله نسبت به گروه های شم و کنترل نشان دادند (05/0p<) اما در متغیر اضطراب حالتی رقابتی در بین گروه ها هیچ گونه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0p>) . با توجه به نتایج ذکر شده می توان از آموزش نروفیدبک در جهت بهبود توانایی های ادرکی – حرکتی ورزشکاران که زیر بنای مهارت های ورزشی آن ها می باشد استفاده کرد .