شادی احساس و هیجانی است که هنگام ارضای نیازهای انسان در او پدید می آید و فرد را خشنود می سازد. شادی برای افراد مختلف معانی متفاوت دارد. با توجه به تأثیر مسائل روانی بر عملکرد فردی و سازمانی کارکنان، بحث شادی در سازمانها و ادارات و کارگاه های صنعتی و تولیدی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بر اساس مطالعات صورت گرفته رابطه مستقیمی میان شادی و بهره وری در سازمان ها برقرار است و با افزایش شادی کارکنان بهره وری آنها نیز افزایش می یابد. لذا آموزش شادی در سازمانها مفید و سازنده بوده و دارای مزایای زیادی می باشد. هدف از انجام این پایان نامه، بررسی عوامل اقتصادی- اجتماعی موثر بر شادی و ارتباط آن با بهره وری فردی نیروی کار می باشد. تحقیق حاضر در ردیف تحقیقات کاربردی، و روش تحلیل داده ها از نوع توصیفی- همبستگی است. در این تحقیق جامعه آماری شامل کلیه نیروی کار شاغل در کارگاه های صنعتی دارای بالاتر از 50 کارگر در شهرستان کرمانشاه می باشد. هر کارگاه به عنوان یک طبقه در نظر گرفته شده و از روش نمونه گیری تصادفی ساده در داخل طبقات نمونه انتخاب شده است. داده ها از طریق توزیع و تکمیل پرسشنامه های شادکامی آکسفورد، بهره وری فردی و جمعیت شناختی در داخل طبقات جمع آوری شده است. نتایج نشان داد که متغیر شادی با بهره وری دارای همبستگی مثبت و با درآمد دارای همبستگی منفی است. نتایج همچنین نشان می دهد که واحد صنعتی لُردآرا با میانگین شادی 103/65 و واحد سایه سمن با میانگین شادی 81/55 به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان شادی می باشند و واحد کشت و صنعت روژین تاک با میانگین بهره وری 106/77 و واحد نیک نوش با میانگین بهره وری 79/50 به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان بهره وری می باشند. با انجام روش رگرسیونی خطی چندگانه بر روی داده های جمع آوری شده مشخص گردید که در بین متغیرهای موجود، متغیرهای بهره وری، تعداد فرزند، سلامت روحی، علاقمندی به کار و خوش بین بودن در زندگی با شادی ارتباط مثبت و معنی دار دارند و متغیر میزان درآمد ماهیانه با شادی ارتباط منفی و معنی داری دارد.متغیرهای شادی، میزان شرکت در کلاسهای کارآموزی، رضایت شغلی، امنیت شغلی، قبول داشتن شغل توسط خانواده و ایمان به خدا با متغیر بهره وری دارای ارتباط مثبت و معنی دار هستند. همچنین فرضیه برابری میانگین شادی و میانگین بهره وری در سطوح متغیر جنسیت( گروه مردان و زنان ) پذیرفته شد.