مرگ زودرس رویانی از علل مهم کاهش باروری در گاوهای شیری است. در این راستا استفاده از مهارکننده های تولید پروستاگلاندین f2? (عامل تحلیل برنده جسم زرد) از جمله دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی در زمان شناخت مادری از آبستنی به عنوان یکی از راهکارهای درمانی پیشنهاد شده است. در مطالعه حاضر تأثیر دو داروی ضدالتهاب غیر استروئیدی فلونیکسین مگلومین (fm) و ملوکسیکام (m) بر روی شانس گیرایی (p/ai) و میزان از دست رفتن آبستنی تا روز 60 پس از تلقیح گاوهای شیری (rb) repeat breeder مورد بررسی قرار گرفت. دام های مورد مطالعه (180 راس) در یکی از سه گروه فلونیکسین مگلومین، ملوکسیکام یا کنترل تقسیم شدند. درمان باfm در روز های 16، 17 و 18 پس از تلقیح و ملوکسیکام در روز 16 پس از تلقیح انجام شد. در تشخیص آبستنی در روز 28 تا 34 آبستنی در گروه کنترل 19 راس از 60 راس گاو (67/31%) و در گروه های fm و m به ترتیب 17 و 18 راس از 60 راس دام (33/28% و 00/30%) آبستن شدند که اختلاف معناداری را در شانس گیرایی گروه های مختلف نشان نداد. هم چنین اختلاف معناداری از نظر میزان تلفات آبستنی بین سه گروه مشاهده نشد (53/10 %، 76/11% و 67/16% به ترتیب در گروه های کنترل، fm وm). نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز فلونیکسین مگلومین و ملوکسیکام در زمان شناخت مادری از آبستنی تأثیری بر شانس گیرایی و میزان تلفات آبستنی گاوهای rb ندارد.