تاکنون مطالعات بسیاری در زمینه مقایسه اثر ورزش های مختلف بر تراکم توده استخوان انجام گرفته است. جوامع مورد مطالعه در این تحقیقات هم مردان و هم زنان بوده اند. اما در مورد اینکه چه نوع ورزشی می تواند حداکثر تاثیرات را بر افزایش تراکم استخوانی داشته باشد، توافقی وجود ندارد. هدف از این تحقیق مقایسه شاخص های متابولیسم استخوانی در مردان ایروبیک کار و بدنساز با گروه غیر ورزشکار است. در این مطالعه 36 مرد میانسال با میانگین سنی 641/9 ± 36/51 سال و میانگین وزن 01/13 ± 67/81 کیلو گرم و میانگین قد 36/7 ± 27/174 سانتی متر شرکت کردند. پاراتورمون ، آلکالین فسفاتاز، 25 هیدروکسی ویتامین دی و کلسیم تام، فسفر و کلسیم یونیزه بعنوان متغیرهای مورد نظر در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون کلوموگروف- اسمیرنف استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای مقایسه میانگین ها و از آزمون تعقیبی توکی برای یافتن محل اختلافات استفاده شد. سطح معنی داری در همه موارد (05/0=?) در نظر گرفته شد. میزان پاراتورمون به عنوان یک فاکتور جذب استخوان در گروه ایروبیک نسبت به گروه غیر ورزشکار به شکل معنی داری پایین تر بود (005/0=p). این اختلاف بین گروه بدنسازی و گروه غیر ورزشکار نیز مشاهده شد (001/0=p). این اختلاف بین دو گروه ورزشکار معنی دار نبود. مقادیر آلکالین فسفاتاز به عنوان یک فاکتور ساخت و تشکیل استخوان درگروه ایروبیک نسبت به گروه غیر ورزشکار به شکل معنی داری بالاتر بود (001/0=p). این اختلاف بین گروه بدنسازی و گروه غیر ورزشکار نیز به همین شکل معنی دار بود(001/0=p)، اما بین دو گروه ورزشکار اختلاف معنی داری مشاهده نشد. نتایج بدست آمده نشان داد که میزان متابولیسم استخوان در مردانی که ورزش ایروبیک و تمرینات بدنسازی را بطور منظم دنبال می کنند، نسبت به افراد غیر فعال بالاتر است.