چکیده خلیل سلیم حاوی از بزرگان شعر امروز و یگانه شاعر مضامین عمیق فلسفی، در پایان سال 1919 در روستای (الهویه) در جوار کوههای «دروز» از پدر و مادر مسیحی ارتودکس متولد شد. او با چند مجموعه شعر که هر کدام از حجم نسبتاً کمی برخوردارند، توانسته است یکی از والا ترین جایگاه ها را در شعر معاصر عرب بدست آورد. شعر او از سمبولیسم عمیق و هشیارانه ای برخوردار است. او شاعری است متشاوم که یأس و ناامیدی در تمامی آثارش به گونه ای هولناک موج می زند؛ حتی این ناامیدی در عنوان دیوان هایش نیز مشهود است؛ از جمله آنها «نهرالرماد» است که از دو جزء متناقض تشکیل شده است به گونه ای که یک کلمه آن به مرگ و دیگری به زندگی و خیزش دلالت دارد. خلیل را چند دیوان است که بر اشعار دو دیوان «نهرالرماد» و «بیادر الجوع»، موضوع مرگ؛ و بر اشعار دیوان «النای و الریح» موضوع خیزش و زندگی غلبه دارد. مسئله بیداری و تجدد از خواب غفلت که نوعی بازگشتن و زنده شدن از دنیای مرگ محسوب می شود، در شعر او در مقام نخست اهمیت قرار دارد. حاوی تصاویر مرگ و زندگی را در بیشتر اوقات در قالب نمادها و اسطوره ها طرح ریزی کرده و بیان می داشت؛ از این روی است که به شاعر اسطوره شهرت یافته است. پایان نامه حاضر بر آن است که با رویکردی تحلیلی و توصیفی، دو موضوع مرگ و زندگی را که با تصاویر متنوعی در شعر خلیل حاوی نمود یافته است، مورد بررسی قرار دهد.