استفاده از سیستم های استهلاک انرژی به عنوان راهکار مناسبی جهت بهبود رفتار سازه های عمرانی شناخته شده اند. مقاوم سازی سازه ها نیز، در سال های اخیر، به طور گسترده ای مورد توجه واقع شده است، که تعداد فزاینده تحقیقاتی که در این باره صورت می گیرد گواه این مدعاست. در این پژوهش، میراگر های ویسکوز به عنوان عناصر مقاوم سازی به کار گرفته شده و اثر آنها بر رفتار لرزه ای سازه مورد بررسی قرار گرفته است. در روش های طراحی متداول کنونی، که توسط آیین نامه های طراحی بر اساس عملکرد ارائه شده اند، استهلاک انرژی ورودی از زلزله به واسطه ایجاد مفاصل پلاستیک در عضو های اصلی سازه ای صورت می پذیرد، که خود سبب ایجاد خرابی و تغییر شکل های بیش از حد شده و ممکن است عملکرد سازه را از محدوده مطلوب خارج سازد. تعبیه میراگر های ویسکوز در سازه، ظرفیت استهلاک انرژی آن را افزایش داده و، در صورت طراحی مناسب، پیش از ایجاد مفاصل پلاستیک در اعضای اصلی سازه ای وارد عمل شده و در نتیجه سطح عملکرد سازه را ارتقا می بخشند. در این پژوهش، برنامه ای کامپیوتری جهت ارزیابی عملکردی سازه های مجهز به میراگر های ویسکوز تهیه شده، و در ادامه، روندی جهت تعیین ضریب میرایی برای میراگر های لازم جهت تأمین سطح عملکردی از پیش تعیین شده برای سازه معرفی شده است. همچنین، ضریب رفتار چند قاب نمونه مجهز شده به چنین میراگر هایی به دست آورده شده و اثر مستقیم افزایش میرایی، به وسیله معرفی پارامتری جدید، r_d، ارزیابی شده است.