شبکه های حسگر صوتی زیر آبی، قابلیت های فراوان در کاربردهایی مانند ردیابی آلودگی، پیشگیری از حوادث طبیعی، اکتشافات زیر آبی و کاربردهای نظامی را دارا می باشند. داده های جمع آوری شده تنها در صورتی معنی دار و قابل توجه می باشند که اطلاعاتی از مکان گره های حسگر نیز در اختیار باشد که در این صورت مکان یابی به مسئله ی مهمی تبدیل می شود. از گیرنده های gps بطور رایج جهت مکان یابی در شبکه های حسگر زمینی استفاده می شود، اما با توجه به اینکه سیگنال های رادیویی در زیر آب به خوبی منتشر نمی شوند، استفاده از gps در زیر آب، غیر عملی می باشد. در حالیکه مخابرات صوتی رایج ترین روش مخابره در زیر آب می باشد، اما کانال های صوتی در زیر آب، لایه ی فیزیکی ناملایمی دارند که دارای ویژگی هایی مانند پهنای باند کم، تاخیر انتشار زیاد و نرخ خطای بیت بالا می باشند. علاوه بر این، منبع انرژی در شبکه های حسگر زیر آبی بشدت محدود می باشد بنابراین باید مخابره ی بین گره ها را، کاهش داد. در این پایان نامه، تحقیقی بر روی چالش ها و تکنیک های مکان یابی شبکه های حسگر صوتی زیر آبی ارائه شده است. برخی روش های مکان یابی، از حیث خطای مکان یابی، متوسط بسته های ارسالی و میزان پوشش مکان-یابی مقایسه شده اند.