تا کنون پژوهش های متعددی در مورد ناسازگاری ها و مسائل انضباطی در کلاس درس انجام گرفته، اما در تحقیقات گذشته در ایران، به ارتباط بین جو روانی اجتماعی کلاس (به عنوان بافت یادگیری) و خودتنظیمی (به عنوان توانایی فراگیران) و رابطه این دو عامل مهم با ناسازگاری کلاسی و مشکلات انضباطی، کمتر پرداخته شده است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی جو روانی اجتماعی کلاس و خودتنظیمی با ناسازگاری دانش آموزان انجام گرفته است. آزمودنی ها شامل 414 دانش آموز پایه ی سوم راهنمایی شهر سبزوار (شامل202 پسر و 212 دختر) بودند که به روش خوشه ای چند مرحله ای از بین دانش آموزان راهنمایی انتخاب شدند. از سه پرسشنامه ی جو روانی اجتماعی کلاس (فریزر، گیدینگز و مک روبی، 1995)، پرسشنامه ی خودتنظیمی تحصیلی (کانل و ریان، 1989) و پرسشنامه ی سازگاری دانش آموزان (سینها و سینگ1993) استفاده شد. روش پژوهش از نوع توصیفی که از روش تحلیل مسیر و همبستگی جهت شناخت رابطه بین متغیرها استفاده شد. فرضیه اصلی پژوهش با این عنوان که بین جو روانی اجتماعی کلاس و ناسازگاری کلاسی به صورت مستقیم و به طور غیر مستقیم از طریق واسطه گری خودتنظیمی رابطه وجود دارد، مورد تأیید قرار گرفت. برخی شاخص های کلی آزمون نیکویی برازش از طریق الگوی تحلیل مسیر به این شرح بود (0/052=rsmea ، 9= df، 19/07=2?، 0/99= gfi، 0/95=agfi و 2/11= df/2? (. نتایج همچنین نشان داد که بین خودتنظیمی و ناسازگاری رابطه منفی و معناداری وجود دارد (r=-0 /30, p=/001). نتایج رگرسیون نیز نشان داد که خودتنظیمی درونی و سبک تنظیمی همانندسازی قدرت پیش بینی کنندگی منفی ناسازگاری را دارند و خودتنظیمی بیرونی پیش بینی کننده مثبت ناسازگاری است. همچنین بین جو روانی کلاس و ناسازگاری رابطه منفی معناداری وجود دارد ( r= -0/40, p= 0/001). نتایج حاصل از رگرسیون نشان داد که جو انضباط و جو همبستگی قدرت پیش بینی کنندگی منفی ناسازگاری را دارند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نیز نشان داد که میانگین نمرات دختران در خودتنظیمی و پسران در ناسازگاری بطور معنی داری بالاتر بود(p< 0/05) . بنابراین با توجه به اثرات مثبت کاربرد راهبردهای خودتنظیمی در کاهش ناسازگاری دانش آموزان، فراهم کردن جو روانی اجتماعی مطلوب کلاسی که به خودتنظیمی دانش آموزان بیانجامد، نقش مهمی در کاهش ناسازگاری آنان ایفا خواهد کرد. واژگان کلیدی: جو روانی اجتماعی کلاس، خودتنظیمی، ناسازگاری کلاسی

پژوهش حاضر با هدف بررسی راهکارهای مقابله با بی تفاوتی کارکنان و مدیریت بر آن، در اداره کل آموزش و پرورش شهرستانهای استان تهران در سال تحصیلی 94-93 می باشد .این پژوهش با توجه به موضوع ، اهداف و فرضیات تحقیق از نوع کاربردی می باشد. جامعه آماری شامل 340 نفر از مدیران، روسا و کارکنان اداره کل آموزش و پرورش شهرستانهای استان تهران بوده است . نمونه آماری به صورت روش نمونه گیری تصادفی ساده با استفاده از جدول مورگان 181 نفر تعیین شد . همچنین برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه 35 سوالی محقق ساخت استفاده شده است که اعتبار این پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ برای پرسشنامه 94 % محاسبه گردید. این داده ها توسط نرم افزارspss و آزمون کلموگروف اسمیرنف تک نمونه ای، جهت بررسی نرمال بودن داده ها و در ادامه از آزمون tتک نمونه ای برای پاسخ به فرضیات پژوهش و در نهایت از آزمون آماری فریدمن برای رتبه بندی عناصر موثر در جلوگیری از بی تفاوتی کارکنان استفاده شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که نتایج به دست آمده نشان داد بین هفت راهکار ارائه شده با جلوگیری از بی تفاوتی رابطه معناداری به صورت مستقیم وجود دارد. یعنی هر قدر نظام شایسته سالاری در انتصابات، وجود چشم انداز روشن سازمانی، ارضاء نیازهای سازمانی کارکنان، مشارکت کارکنان در تصمیم گیری، ارائه بازخورد به کارکنان از نتایج عملکرد شان، میزان حقوق و مزایا و کیفیت زندگیِ کاری کارکنان در سازمان بیشتر باشند، باعث خواهد شد کارکنان نسبت به کار خود،کمتر بی تفاوت شده و عملکرد کارکنان مطلوب تر می گردد.