این پژوهش فعلهای بکاربرده شده در اسناد انگلیسی و فارسی را از سه جنبه بررسی می کند: (1) اجزای معنایی، (2) گروه های فعلی که این فعل ها به آنها تعلق دارند و (3) پراکندگی شان در دو جمله واره ای که متنهای حقوقی را در سیطره ی خود دارند یعنی جمله واره ی داده های مربوط به کار حقوقی و شخص/اشخاص حقوقی و جمله واره ی شرط و شروط موقعیتهای حقوقی. همچنین راهکارهای بکار برده شده در ترجمه ی فارسی آنها، پراکندگی فعلهای جایگزین شده در ترجمه در دو جمله واره ی بیان شده و گروههای فعلی بکار برده شده در ترجمه موشکافی میشوند. فعلهای وجهی نیز که همراه جدایی ناپذیر فعل های اصلی در اسناد حقوقی هستند و بر اجزای معنایی فعلها از حیث باید، نباید، توانستن و نتوانستن می افزایند یا از آن می کاهند نیز کنکاش میشوند. این بررسی از سه جنبه صورت میگیرد: (1) اجزای معنایی، (2)گروهی از فعل وجهی که در آن دسته بندی شده اند و (3) پراکندگی شان در جمله واره های بیان شده. افزون بر این، راهکارهای بکار گرفته شده در ترجمه ی آنها بررسی میشود. برای نیل به هدف های پژوهش، فعلهای اصلی و فعلهای وجهی به ترتیب براساس دسته بندی برتن رابرتز (1997) و پالمر (1986) در داده ها شناسایی شدند. اجزای معنایی و پراکندگی شان در دو جمله واره ی نامبرده شده در جدولهای جداگانه جای گرفتند. در گام بعد، راهکارهای بکارگرفته شده در ترجمه آنها بررسی شد. در پایان، فعلهایی که در ترجمه فارسی بکار گرفته شدند از دو حیث موشکافی شدند: (1) گروههای فعلی که به آنها تعلق دارند و (2) پراکندگی شان در دو جمله واره ی نامبرده شده. یافته ها نشان داد که در جمله واره ی شرط و شروط موقعیتهای حقوقی ، فعلهای تک مفعولی و در جایگاه بعدی فعلهای دارای مفعول و عبارت حرف اضافه بیشترین تناوب را داشتند. پر بسامدترین راهکار ترجمه نیز ترجمه واژه به واژه بود. در مواردی هم فعلها و فعلهای وجهی با مقوله هایی دیگری ترجمه شدند. مواردی هم روی داد که فعلها با افزایشهای واژگانی برگردان شدند.