چکیده در این بررسی غلظت فلزات سنگین مس، روی، کادمیوم، نیکل و سرب در نمونه های رسوبات کف و بافت عضله میگوی پرورشی پا سفید غربی (litopenaeus vannamei) 9 مزرعه پرورشی از 3 سایت ریگ، حله و دلوار واقع در استان بوشهر تعیین گردید. بدین منظور نمونه برداری از رسوبات بستر و بافت عضله 27 استخر پرورشی از مزارع مختلف و در آخر دوره پرورش سال 1390 انجام گرفت. غلظت فلزات سنگین نمونه ها پس از آماده سازی و انجام عمل هضم اسیدی، توسط دستگاه جذب اتمی varian مدلspectr aa 200 اندازه گیری شد. بر اساس نتایج بدست آمده غلظت فلز مس در بین رسوبات مزارع ریگ تفاوت معنی داری داشت. همچنین با مقایسه 3 سایت پرورشی مشخص شد که در بین سایت های ریگ، حله و دلوار برای فلزات روی و نیکل بافت عضله تفاوت معنی دار وجود دارد. محدوده غلظت فلزات مس، روی، کادمیوم، نیکل و سرب به ترتیب در رسوبات بستر بدین ترتیب 60/21-07/20، 51/54-88/49، 43/7-82/5، 19/9-71/7 و 87/15-03/14 و در بافت عضله میگو 29/20-54/19، 75/56-83/47، 72/7-83/6، 18/9-18/8 ، 84/8-93/7 و میکروگرم بر گرم وزن خشک بدست آمد. همچنین توالی فلزات سنگین در رسوبات zn> cu> pb> ni> cd در بافت عضله میگوی وانامی بدین صورت zn> cu> ni> pb> cd بود. فلزات روی و مس به ترتیب بالاترین غلظت را نسبت به دیگر فلزات در نمونه های رسوب و بافت عضله میگو داشتند. غلظت فلزات مس و کادمیوم در رسوبات مورد بررسی از میزان تعیین شده در استانداردهای کیفیت رسوب کانادا، آمریکا و نیز تقسیم بندی نیویورک بیشتر بودند. به نظر می رسد که میزان مس موجود در رسوبات مزارع پرورشی استان بوشهر از لحاظ زیست محیطی چندان مهم نباشد ولی فلز کادمیوم ممکن است برای میگوی وانامی پرورشی این مزارع مشکل ساز باشد، لذا از نظر مدیریتی باید توجه بیشتری به این آلاینده و منابع احتمالی آن شود. میزان فلزات روی، نیکل و سرب موجود در رسوبات مزارع پرورشی استان بوشهر با توجه به استاندارد های عنوان شده خطری برای میگوی پرورشی وانامی ایجاد نمی کند. همچنین محدوده غلظت فلزات در بافت عضله با استانداردهای fda، who و fao مقایسه گردید. نتایج این مقایسه نشان داد که فلزات کادمیوم، نیکل و سرب موجود در بافت عضله از لحاظ سلامت انسانی از سطح مجاز مصرف انسانی بیشتر بوده و نیاز به نظارت بیشتر دارند.