گردو ایرانی یکی از گونه های باارزش گردوسانان از نظر میوه است. از مهمترین مشکلات تولید این محصول، تکثیر جنسی و لاجرم عدم استفاده از ارقام مرغوب می باشد که نا یکنواختی و بازده پایین کمی و کیفی محصول را به همراه دارد. با توجه به این که اکثر باغات چند ساله کشور پایه بذری و غیر پیوندی هستندو این موضوع باعث شده محصول از یک درخت به درخت دیگر متفاوت و غیر یکنواخت از نظر ظاهری و کیفیت مغز باشد. بنابراین سرعترین روش وتنها گزینه ممکن به منظوراصلاح این قبیل درختان و باغات از قبل کاشته شده، اجرای عملیات پیوند از طریق تعویض تاج(سرشاخه کاری)، با ارقام اصلاح شده روز دنیا است. در این تحقیق به منظور شناسایی زمان مناسب پیوند سرشاخه کاری گردو و استفاده از آن به عنواان یک الگو در تگثیر ارقام برتر گردو، رفع مشکل سرمازدگی دیرس بهاره با استفاده از ارقام دیر گل، جایگزین کردن ارقام با باردهی جانبی، با عملکرد بسیار بالا، به جای ارقام با باردهی انتهایی، بوسیل هارقام اصلاح شده مقور می باشد. در این تحقیق به منظور پیدا نمودن بهترین زمان پیوند، در دو زمان فروردین و اردیبهشت و با دو روش پیوند تاجی و جانبی تغییر یافته با درقم جاندلر و پدرو به عنوان پیوندک به منظور دست یابی به درصد گیرایی بالا مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست امده، تاثیر روش پیوند بر میزان گیرایی، بیشترین گیرای مربوط به روش پیوند جانبی تغییر یافته با گیرایی 93/83 درصد گیرایی نهایی به عنوان بهترین روش پیوند در سرشاخه کاری گردو انتخاب شد. در مقایسه میانگین مابین دو زمان فروردین و اردیبهشت، بیشترین گیرایی در اردیبهشت با گیرایی 49/89 درصد به عنوان یهترین زمان پیوند در شرایط آب و هوایی شبیه آب و هوای استان اذر بایجان غربی انتخاب شد.