اهمیت به کارگیری انرژی های نو به خصوص باد و مزایای آن از جمله نداشتن آلودگی و فراوان و دائمی بودن آن، بسیاری از کشورها اعم از صنعتی و غیرصنعتی را بر آن داشته تا هر چه بیشتر از این انرژی پاک و اقتصادی بهره گیری کنند. تعیین شهری که برای احداث یک نیروگاه بادی مناسب باشد از مراحل اولیه و مهم این منظور است. هدف از تحقیق جاری این است تا با استفاده از 5 معیار مهم وضعیت باد، وضعیت توپوگرافی منطقه، فاصله تا شبکه ی توزیع، هزینه ی زمین و شدت حوادث طبیعی 5 شهر استان سیستان و بلوچستان (ایرانشهر، چابهار، زابل، زاهدان و سراوان) را به منظور احداث نیروگاه بادی اولویت بندی کند. بدین منظور از روش تحلیل پوششی داده ها (data envelopment analysis-dea) سود برده شد. به علت تعداد کم شهرها (واحدهای تصمیم گیری) در برابر تعداد معیارها مجبور شدیم از مدل دوگان dea برای تعیین کارایی واحدها استفاده کنیم. همچنین برای رتبه بندی میان واحدهای کارا از مدل اندرسون-پترسون (ap) سود برده شد. رتبه بندی نهایی، زابل را به عنوان بهترین گزینه برای احداث سایت بادی معرفی کرد که یکی از عوامل موثر آن چگالی توان باد فوق العاده خوب این شهر نسبت به بقیه شهرها بود. مرحله ی بعدی این تحقیق تحلیل حساسیت بر روی معیارهای مدل بود. در نهایت آزمون اعتبارسنجی نتایج مدل با روش چندمعیاره ی وزن دهی تجمعی ساده (simple additive weighting-saw) انجام شد. با مقایسه ی نتایج این دو روش با داده های واقعی مشخص گردید که تناسب بسیار خوبی میان این نتایج برقرار است که این حکایت از اعتبار بالای نتایج مدل dea در این تحقیق دارد. کلمات کلیدی: نیروگاه بادی، اولویت بندی، سیستان و بلوچستان، ایران، تحلیل پوششی داده، وزن دهی تجمعی ساده، تحلیل حساسیت.