افزایش رشد جمعیت شهری و گسترش مهاجرت از روستا به شهر و از شهرهای کوچک به شهرهای بزرگ بر جمعیت شهرها افزوده و شهرداریها را در جهت انجام وظایف اصلی خود یعنی توسعه و اداره شهرها و ارائه خدمات گوناگون، با مشکلات عدیده ای مواجه کرده است. بدیهی است اداره مطلوب شهرها، ارائه خدمات مناسب و بموقع، کنترل و هدایت پروژه های عمرانی، علاوه بر اعمال مدیریت صحیح توسط شهرداران، مستلزم داشتن منابع درآمدی لازم و کسب اعتبارات مکانی و هزینه صحیح آن می باشد. چرا که منابع مالی شهرداری ها به صورت مختلف قابل حصول است، اما همه آن ها از خصوصیات درآمدی پایدار برخوردار نیستند. پایداری درآمدها مستلزم آن است که اولاً این اقلام از یک استمرار نسبی برخوردار باشند و ثانیاً حصول این درآمدها شرایط کیفی شهر را در معرض تهدید و تخریب قرار ندهد. بر این اساس اعتلای شهرها، شکوفایی آن ها و حفظ سلامت و فضای شهری منوط به اتکا به درآمدهای پایدار شهری است. هدف تحقیق حاضر آن است که تأثیر منابع درآمدی شهرداری را بر توسعه پایدار شهری مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد و به این پرسش پاسخ دهد که آیا با توجه به درآمدهای شهرداری شهر سردشت امکان توسعه پایدار برای این شهر وجود دارد؟ ناحیه مورد مطالعه تحقیق شهر سردشت می باشد که در جنوب غربی استان آذربایجان غربی واقع شده است و جمعیت آن 37699 نفر می باشد. داده های مورد نیاز از طریق کتابخانه ها و مرکز آمار ایران و قسمت امور مالی و حسابداری شهرداری جمع آوری شده و سپس با استفاده از الگوی خاص نظری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با تحلیل داده ها و اطلاعات در جداول و نمودارها، درآمدهای شهرداری شهر سردشت از سال 89-1385 مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد، با توجه به اینکه درآمدهای پایدار شهرداری شهر سردشت تنها 33/14 درصد از کل درآمدهای شهرداری را تشکیل می دهد و درآمدهای ناپایدار 53/55 درصد از درآمدها را شامل می شود، می توان نتیجه گرفت که درآمدهای شهرداری شهر سردشت منجر به توسعه پایدار شهری شهر نخواهد شد.