بنابراین پژوهش حاضر به دنبال شناسایی و ارزیابی پتانسیل های گردشگری و اولویت بندی این جاذبه ها در منطقه کامفیروز با تکیه بر دیدگاه مردم و کارشناسان و مدیران روستایی می باشد؛ و به دنبال پاسخگویی به پرسش های آیا منطقه مورد مطالعه از ظرفیت های مناسبی برای توسعه گردشگری برخوردار است؟ و روستاهای کدامیک از مناطق نمونه گردشگری از ظرفیت های بیشتری برای توسعه گردشگری برخوردار است؟ می باشد که با روش اسنادی و میدانی و با معیارهای اکولوژیکی، زیرساختی- خدماتی، تاریخی- فرهنگی و نهادی- سیاست گذاری و با تکنیک saw به رتبه بندی روستاهای مورد نظر پرداختیم. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که علی رغم فراوانی جاذبه های گردشگری روستاهای مورد نظر در معیارهای زیرساختی- خدماتی و سیاست گذاری –نهادی وضعیت مناسبی ندارند. در این رتبه بندی روستاهای مهجن آباد، منگان، خواجه ای، آب باد، شول بزرگ و بیمور در تمامی شاخص ها وضعیت مناسب تری به نسبت روستاهای دیگر داشتند و در رتبه های اول تا ششم رتبه بندی قرار گرفتند. به نظر می رسد روستاهای مورد مطالعه نیازمند توجه بیشتر مسئولین و دست اندرکاران مربوطه به لحاظ خدمات رفاهی و زیرساختی می باشند.