امروزه ساکنان نواحی شهری برای فرار ازانواع آلودگی های زیست محیطی که آنهارا تهدیدمی کند، می کوشندتاپاره ای ازوقت خودرادرنواحی آرام وبکرودست نخورده طبیعی سپری کنند، بنابراین گردشگری درشکل خانه های دوم روستایی ازپدیده هایی است که نواحی روستایی وبه ویژه روستاهای بخش سامان شهرشهرکردرا تحت تأثیرقرارداده است. هدف ازاین تحقیق نقش گردشگری خانه های دوم درارتقاء وپایداری شاخص های توسعه اجتماعی- اقتصادی، زیست محیطی وکالبدی نواحی روستایی (بخش سامان درشهرستان شهرکرد) می باشد. روش شناسی این تحقیق مبتنی برروش تحلیلی – توصیفی می باشدکه اطلاعات برمبنای روشهای اسنادی ومیدانی(پرسشنامه) گردآوری شده است. جامعه آماری این پژوهش اهالی روستا، مدیران ومالکان هستند. به منظورجمع آوری اطلاعات موردنیازمیدانی تعداد350پرسشنامه ازاهالی روستاونیزبرای هرکدام ازمالکان ومدیران 50 پرسشنامه به صورت تصادفی ساده تکمیل گردیده وبابهره مندی ازنرم افزار 17spss وازطریق آزمون آماری(t- test - one-sample statistics) اطلاعات بدست آمده پردازش وموردتجزیه وتحلیل قرارگرفته است. گردشگری خانه های دوم بخش سامان که عمدتاًازدهه ی 1370 به بعدرواج یافته است به صورت فعالیت مکمل بخش کشاورزی باافزایش درآمدخانوار روستایی، بهبودوضعیت آموزشی وبهداشت فردی وعمومی، ایجاد اشتغال وکاهش مهاجرت روستا شهری پیآمدهای مثبتی رادربرداشته است بااین حال توسعه گردشگری پایداری زیست محیطی وویژگی های کالبدی نواحی روستایی رابا بحران مواجه ساخته است. آلودگی آب وهوا، تخریب چشم اندازاراضی زراعی وباغات وفاصله گرفتن ازفرهنگ روستایی مشکلات ساختاری رادربرابرمدیران قرارداده است. آزمون های انجام گرفته درنواحی روستایی بخش سامان نشان می دهدکه میان افزایش شمارگردشگران خانه های دوم وبهبودشاخص های اجتماعی ، زیست محیطی وکالبدی نواحی روستایی رابطه مثبت ومعناداری وجود دارد. ازآنجاکه ایجادوگسترش خانه های دوم بخش بدون برنامه ونظارت وغالباًبه صورت خودجوش می باشددرشاخص اقتصادی موجب اثرتورمی وافزایش قیمت زمین، کالاهاوخدمات مختلف درمنطقه شده وامکان بهره مندی روستاییان ازمعیشت پایدارکه بهبودکیفیت زندگی ورضایتمندی روستاییان رابه همراه داردفراهم نشده است.