شاعران با توجه به شرایط ویژهی خویش، به برخی واژهها دلبستگی بیشتری دارند. این واژهها که کلیدواژه نامیده می شوند، جهت شناخت اندیشه ی صاحبان اثر موثرند. در این تحقیق برای دست یابی به دگرگونی های فکری قیصر امین پور کلیدواژه های اشعار وی مورد بررسی قرار گرفته و با توجه به شیوهی برخورد شاعر با آن ها، دوران شاعری وی به سه دوره تقسیم و نشان داده شده است که در این دوره ها، همگام با تغییرات اجتماعی، طرز کاربرد این واژگان نیز متحول می شود. این دگرگونی ها در حوزه ی نحو به صورت کاهش جمله های پرسشی، افزایش به کارگیری وجه امری و استفاده ی کمتر از صیغه ی اول شخص جمع خود را نشان می دهد و در گستره ی واژگان به شکل تغییرات صفات یا اسنادهای مرتبط با هر کلیدواژه قابل مشاهده است. از نظر محتوایی کلیدواژه ها در دوره ی نخست، متناسب با سال های آغازین انقلاب و جنگ، در محور همنشینی پیام های حماسی ـ مذهبی را انتقال می دهند و در دوره ی دوم، با این که ویژگی های دوره ی اول هنوز فعال اند، اما نشانه هایی دالّ بر دگرگونی در طرز استفاده از کلیدواژه ها و حرکت به سمت دوره ی بعد به چشم می خورد. این کلیدواژه ها در دوره ی سوم در محور همنشینی مفاهیم جدیدی را القا می کنند. شاعر با دور شدن از فضای انقلاب و جنگ ،از"ما" ی گروهی فاصله می گیرد فرصتی برای پرداختن به "منِ" خود می یابد. او برای القای این مفاهیم، شگردهای شاعرانه اش را نیز دگرگون می کند. واژه های کلیدی: امین پور، واژه، کلیدواژه، تغییرات اجتماعی.