کنش های هر فرد در صحنه ی اجتماع با سرمایه هایی که در اختیار اوست، ارتباط نزدیکی دارد و می تواند او را به شناختی از خود و دیگران برساند. شناخت روابط و هویت اجتماعی یک جامعه با مطالعه ی آثار هنری آن میسر می شود و رمان به عنوان یک فرم هنری مدرن براساس نظریه ی بازتاب برگردانی از زندگی اجتماعی است. به همین سبب با استفاده از رویکردهای مدرن جامعه شناسی می توان به بررسی متون ادبی پرداخت و به این ترتیب به شناخت هویت بخشی از جامعه دست یافت. فریبا وفینویسنده ی تجربه گرایی است که در رمان های خود زندگی زنان طبقه ی متوسط را با موقعیت های گوناگون روایت می کند. او با دریافت جوایز معتبر برای سه رمان اول خود نشان داد که تصویری واقعی از موقعیت زنان در جامعه ارائه کرده است. وفی در آثار خود به توصیف زن، جایگاه او در جامعه و نگرش وی به هویت خویش پرداخته است. پژوهش حاضر درصدد است با بهره گیری از نظریه های اروینگ گافمن، جامعه شناس کانادایی و پی یر بوردیو، جامعه شناس فرانسوی کنش های شخصیت های زن را در سه رمان وفی- پرنده ی من، ترلان و رویای تبت- در صحنه ی اجتماع بررسی کند و در این مسیر به سنجش سرمایه ای فضای اجتماعی شخصیت ها بپردازد. شخصیت هایی که وفی معرفی می کند، گاه در صحنه ی جامعه تسلط خود را از دست می دهند و هویت خدشه دارشده ی خود را به نمایش می گذارند. این امر معمولاً به سبب عدم توازن سرمایه ها در فضای اجتماعی آنان رخ می دهد.