پهنه گسلی سربیشه با طول تقریبی 60 کیلومتر درزیر پهنه سیستان در راستای یکی از سر شاخه های گسل نه خاوری قرار دارد که با تداوم به جنوب به بخش اصلی گسل نهبندان متصل می شود. بر اساس بررسی انجام شده این پهنه گسلی به سه قطعه با طول های مختلف تقسیم می شود که مبنای این تقسیم بندی ناپیوستگی هندسی در راستای پهنه گسلی سربیشه بوده است. این قطعات از شمال باختر به جنوب خاور عبارتند از: قطعه گسلی شمالی با راستای عمومی (n145)، قطعه گسلی مرکزی با راستای n149)) وقطعه گسلی جنوبی با راستای (n140). با توجه به داده های صحرایی این قطعات حرکات راستالغز راستبر با مولفه معکوس را نشان می دهند. نحوه انشعاب گسل های فرعی مرتبط با گسل اصلی، انحراف آبراهه ها، تغییر روند اثر سطح محوری چین ها ودیگر پدیده ها حرکت ترا فشارشی راستبر را در امتداد این پهنه گسلی تایید می کند. فعا لیت مهم این پهنه گسلی را به علت قطع کردن نفوذی های آتشفشانی پلیوسن و جوانتر، می توان پس از زمان پلیوسن در نظر گرفت بریدگی و جابجایی نهشته های جوان کواتر نر و وجود گسله های بسیار جوان به موازات قطعات مختلف این گسل خصوصا در قطعه جنوبی، نشانگر فعالیت جوان این پهنه گسلی می باشد. روند میانگین حداکثر تنش با توجه به صفحات گسلی وخش لغز هاو همچنین سطح محوری چین ها،(n65) می باشد که با روند ساختار های منطقه همخوانی دارد. بررسی شاخص های ریخت زمین ساخت و نو زمین ساختی ،فعالیت تکتونیکی نسبتا بالایی را در منطقه نشان می دهد و حاکی ازعملکرد گسلش فعال در رسوبات جوان منطقه است. با بررسی لرزه خیزی گسل های فعال بیشترین شتاب ثقل افقی وارد بر شهر سربیشه در اثر فعالیت گسل زولسک با طول 2/35 کیلومتر وتوان لرزه زایی 83/6 ریشتر در فاصله 8 کیلومتری از شهر سربیشه است