مفهوم مطالعات امنیتی اساسا مفهومی مدرن است که در سال های پس از جنگ جهانی دوم وارد قاموس ادبیات نظام بین الملل شد. این مفهوم در ابتدا با توجه به سلطه رویکرد واقع گرایی در نخستین دهه های پس از پایان جنگ جهانی دوم و در اثنای جنگ سرد، در چارچوب نگاهی محدود و تقلیل گرایانه بر ابعاد کمی (نظامی) مصداق می یافت. اما در پی تحول در ساختار نظام بین الملل به واسطه فروپاشی اتحاد شوروی، مفاهیم توسعه یافته تری نسبت به مفاهیم تنگ نظرانه سال های جنگ سرد با تکیه بر ابعاد نرم افرازی و رویکردهای چند جانبه گرایی بر بستر جهانی شدن مورد توجه امنیت پژوهان قرار گرفت. بنابراین در این پژوهش درصدد بررسی این موضوع برآمده ایم که در بستر تحول و دگرگونی درعرصه ی روابط بین الملل و خاصه میان قدرت های بزرگ، حوزه ی مطالعات امنیتی با چه تغییراتی مواجه شده است؛ آنچه که بیشتر در قالب تحول از نگرش های سخت افزاری یا امنیت گرا به سوی دیدگاه های متمرکز بر مولفه های نرم امنیت قابل مشاهده و پیگیریست.