هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تغذیه ای نانوذرات آهن و روی بر میزان رشد، سطح آنزیم های کبدی و بافت های بدن ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchusmykiss) بود. برای این منظور تعداد 420 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان (با میانگین وزن اولیه 7/4±45 گرم) از یکی از مزارع پرورش ماهی میاندوآب تهیه وبلافاصله به آزمایشگاه پژوهشکده آرتمیا و آبزیان دانشگاه ارومیه منتقل شدند. بلافاصله ماهیان ضدعفونی و به مدت 10 روز با شرایط آزمایشگاهی سازش یافتند. سپس ماهیان به صورت تصادفی به هفت گروه تقسیم شدند، گروه اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و سایر گروه ها به ترتیب مقادیر 10، 50 و 100 میکرو گرم از نانوذرات آهن و روی را در هر گرم غذا به مدت 60 روز دریافت کردند. برای زیست سنجی (وزن نهایی، وزن بدست آمده، فاکتور وضعیت و نرخ رشد ویژه)، اندازه گیری آنزیم های کبدی (alp، sgot و sgpt) و بافت شناسی نمونه برداری در روز های صفر، 30، 60 و 75 (15 روز پس از قطع تغذیه با نانوذرات) انجام شد. نتایج حاصل از زیست سنجی نشان داد که ماهیان تغذیه شده با نانوذرات دارای شاخص های رشد بهتری نسبت به ماهیان شاهد بودند. همچنین بهبود شاخص های رشد در ماهیان تغذیه شده با روی وابسته به غلظت بود، اما این یافته در مورد ماهیان تغذیه شده با آهن مشاهده نشد. یافته های حاصل نشان داد که سطح سرمی آنزیم های کبدی در ماهیان تغذیه شده با نانوذرات در مقایسه با ماهیان شاهد تغییر می کند، طوریکه بر میزان فعالیت آنزیم های alp و sgot افزوده می شود ولی از فعالیت آنزیم sgpt کاسته شده بود. در بررسی حاضر اثرات بافتی نانوذرات بر بافت های کبد، کلیه، عضله، روده و مغز ماهیان مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها نشان داد که هر دو نانوذره دارای اثرات تخریب بر بافت کبد بوده اما بر میزان خونسازی در کلیه قدامی و تعداد ملانوماکروفاژها در کلیه میانی افزوده می شود. همچنین تغذیه با نانوذرات سبب رشد و گسترش لایه های عضلانی روده و رشد قابل توجه نورون های مغز می شوند. بر اساس نتایج حاصل می توان گفت که نانوذرات آهن و روی فقط در کبد اثرات سوء بافتی دارند در حالیکه سبب بهبود شاخص های رشد قزل آلای رنگین کمان می شوند.