چکیده: مقدمه: بیماری های کاردیو متابولیک شامل بیماری های دیابت، پرفشارخونی،چربی خون و بیماری های قلبی می باشد. گرلین نیز هورمونی است که در هومئوستاز انرژی و بیماریزایی بیماری های متابولیک نقش دارد. جالب توجه است که فعالیت جسمانی بیشتر به عنوان عاملی پیش گیرنده و کاهش دهنده عوامل خطرزای کاردیومتابولیک شناخته شده است و تحقیقات افزایش، کاهش یا عدم تغییر این هورمون را در نتیجه ورزش گزارش کرده اند.پیاده روی به عنوان یک شکل رایج و مفرح از فعالیت بدنی هنگام اوقات فراغت است که در متن بسیاری از فعالیت های روزمره آحاد جامعه جریان دارد. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی ارتباط تعداد گام روزانه با سطح گرلین فعال ومتغیر های کاردیومتابولیک و همچنین بررسی تاثیر حجم فعالیت بدنی بر روی این متغیرها می باشد. مواد و روش ها: حجم تعداد گام روزانه به وسیله گام شمار الکترونیکی به صورت داوطلبانه در زنان یائسه سالم(40نفر) اندازه گیری شد.آزمودنی ها (سن 4.6±55.9 سال) به دو گروه فعال(20 نفر) و غیرفعال(20نفر)تقسیم شدند. سطوح گرلین فعال ومتغیر های کاردیو متابولیک با استفاده از روش های استاندارد اندازه گیری شد. نتایج: میانگین تعداد گام روزانه گروه فعال(2659 ± 8022) نسبت گروه غیر فعال(913 ± 3450) به صورت معنادار بالاتر بود. .متغیرهای ترکیب بدن(bmi,%bf, whr) در میان دو گروه تفاوت معناداری داشت و ارتباط معکوس معنادری را با تعداد گام روزانه نشان دادند(0.05>p). غلظت های گرلین فعال در دو گروه فعال(pg/ml131 ±195.4) و غیر فعال(pg/ml73±165.4)تفاوت معنادری نداشت و ارتباط معناداری با تعداد گام روزانه نداشت(0.05<p). همچنین انسولین ناشتا ،ldl-c,tc, tg, homa-irو گلوکز ناشتادر دو گروه تفاوت معناداری نداشتند و ارتباط آن با تعداد گام روزانه نیز معنادار نبود(0.05<p). اگرچه تفاوت بین دو گروه در hdl-c معنادار نبود، اما این متغیر با تعداد گام روزانه رابطه معناداری را نشان داد(0.05>p ، 0.34 r=). نتیجه گیری: بنابراین، از جنبه فعالیت جسمانی، افزایش تعداد گام روزانه حداقل به مدت 2 سال در زنان سالمند یائسه با کاهش عوامل خطرزای بیماری های مزمن(افزایش hdl-c) و کنترل چاقی(bmi,%bf, whr) ارتباط دارد و به نظر می رسد که افزایش تعداد گام روزانه(حداقل به اندازه 8000گام در روز)با تغییر هورمون های اشتها (گرلین،انسولین) مرتبط نباشد.