هدف از این پژوهش بررسی اثر محرومیت از خواب بر پاسخ igg سرم به یک جلسه فعالیت هوازی بود. بدین منظور 10 دانشجوی مرد تربیت بدنی با دامنه سنی 21 تا 24 سال و میانگین شاخص توده بدن 22/22 کیلوگرم بر متر مربع به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. پژوهش در دو مرحله مجزا؛ یک مرحله کنترل و یک مرحله تجربی با فاصله دو هفته انجام شد. در مرحله کنترل، خواب نرمال و فعالیت هوازی و در مرحله تجربی، محرومیت از خواب و فعالیت هوازی اعمال شد. تغییرات غلظت igg سرم در پیش آزمون، قبل و بعد از فعالیت هوازی در هر دو مرحله با آزمون آنالیز واریانس دو طرفه با اندازه گیری مکرر و آزمون t وابسته با استفاده از نرم افزار spss آنالیز شد. فعالیت هوازی بر روی دوچرخه کارسنج به مدت 30 دقیقه با شدت 70 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه انجام شد. نتایج نشان داد که محرومیت از خواب تاثیر معناداری بر پاسخ igg سرم به فعالیت هوازی نداشت (130/0=p). همچنین، یک جلسه فعالیت هوازی تاثیر معناداری بر غلظت igg سرم ندارد (357/0=p). اما، محرومیت از خواب موجب افزایش معناداری در غلظت igg سرم شد (035/0=p). با وجود اینکه در پژوهش حاضر مشاهده شد که غلظت igg سرم در اثر محرومیت از خواب افزایش پیدا کرد، ولی این افزایش در دامنه طبیعی قرار داشت و از لحاظ پاتولوژیک مشکلی را به وجود نمی آورد.