سولفید هیدروژن موجود در مخازن نفت و گاز به دلایل اثرات مخرب زیست محیطی و تأثیر منفی بر سلامت انسانی، باید از این منابع جداسازی شده و مورد فرآیند قرار گیرند. فرآیندهای متداول بازیافت گوگرد از سولفید هیدروژن، تنها گوگرد را از این ماده استحصال می نمایند و هیدروژن موجود در این ماده را به هدر می دهند. این معایب فرآیندهای متداول ما را به سمت استفاده از فرآیندهای نوین سوق می دهد. از جمله فرآیندهای نوین بازیافت گوگرد، استفاده از روش ترمولیز سولفید هیدروژن و تجزیه این ماده به هیدروژن و گوگرد در دماهای بالا می باشد. روش های مختلفی برای تأمین انرژی مورد نیاز برای واکنش ترمولیز، نظیر فرآیندهای کاتالیستی و غیر کاتالیستی با استفاده از احتراق گاز طبیعی، و فرآیندهای خورشیدی و ترکیبی خورشیدی- گاز طبیعی، موجود می باشد که هر یک مزایا و معایب خاص خود را دارد. در این میان روش کاتالیستی ترمولیز سولفید هیدروژن با استفاده از احتراق گاز طبیعی به عنوان یکی از بهترین موارد برای این امر مورد توجه قرار گرفته است که در این فرآیند میزان تبدیل واکنش ترمولیز برابر با 4/99% بوده و بازده کلی فرآیند برابر 27/99% خواهد بود. در این روش میزان co2 منتشر شده در محیط نسبت به روش های غیر کاتالیستی و ترکیبی خورشیدی- گاز طبیعی بسیار پایین تر خواهد بود؛ همچنین این روش کمترین هزینه اولیه (برابر با mm$ 26/7) و کمترین هزینه جاری سالانه (برابر با mm$ 877/2 بدون احتساب ارزش گوگرد تولیدی سالانه) را خواهد داشت. همچنین با موازنه خرج کرد سالانه و درآمد حاصل از فروش هیدروژن و گوگرد در سال، سود حاصله از این فرآیند سالیانه برابر mm$ 733/11 خواهد بود. میزان گوگرد تولیدی توسط این فرآیند برای میزان گاز سولفید هیدروژن ورودی برابر با هر فاز از واحدهای پارس جنوبی برابر 34/211 تن در روز بوده و همچنین میزان انرژی بدست آمده از هیدروژن تولیدی در این روش برابر 5/161 میلیون کیلووات ساعت در سال خواهد بود.