ژئوسنتتیک ها در راه سازی معمولا برای جداسازی، فیلتراسیون یا مسلح کردن خاک، مورد استفاده قرار می گیرند. عملکرد آنها به عنوان مسلح کننده خاک در لایه اساس، به اندرکنش خاک ـ ژئوسنتتیک وابسته است. این تحقیق به بررسی اندرکنش خاک ـ ژئوسنتتیک تحت بار دینامیکی چرخ، به روش عددی اجزای مجزا می پردازد. در این تحقیق، برای مدل سازی اجزای مجزا، خاک به صورت ذرات استوانه ای جدا از هم طراحی می شوند. بین ذرات خاک، مدل های خطی تماس ـ سختی برقرار می شود. ژئوسنتتیک ها نیز به صورت ذرات به هم پیوند خورده، طراحی می شوند. ریز پارامترهای خاک و ژئوسنتتیک به ترتیب با استفاده از شبیه سازی عددی آزمایش دو محوری و آزمایش کشش به دست می آیند. در این تحقیق تاثیر عمق جایگذاری ژئوسنتتیک، تراکم مجموعه ذرات خاک و اندازه ذرات بر عملکرد لایه اساس مسلح شده با ژئوسنتتیک مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین با طراحی و جایگذاری ژئوتکستایل و ژئوگرید در بین لایه اساس، عملکرد این دو ژئوسنتتیک مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج اجزای مجزای صورت گرفته نشان می دهد که عمق جایگذاری ژئوسنتتیک تاثیر مهمی بر اندرکنش خاک ـ ژئوسنتتیک می گذارد. همچنین تحقیق پیش رو نشان می دهد که تاثیر ژئوسنتتیک بر خاک با تراکم کمتر و خاک با اندازه دانه های ریزتر، به ترتیب بیش از تاثیر آن بر خاک متراکم تر و خاک با دانه های درشت تر است. نتایج همچنین بر تاثیر بیشتر استفاده از ژئوگرید نسبت به ژئوتکستایل، در کاهش تغییر شکل لایه اساس تاکید دارد.