بیماری پارکینسون یک بیماری پیش رونده و مخرب دستگاه عصبی مرکزی است و با علایم افسردگی، کاهش کیفیت زندگی، عملکرد حرکتی، تعادل، انعطاف پذیری و افزایش درد شناخته می شود به نظر می رسد که یوگای خنده تأثیر مثبتی بر روی این بیماری داشته باشد. هدف این تحقیق بررسی تأثیر تمرینات یوگای خنده بر عوامل روانی و حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون بود. تعداد 24 زن مبتلا به بیماری پارکینسون (مرحله 3-1) به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و سپس به صورت تصادفی و در دو گروه تجربی (انحراف معیار± میانگین، سن 8/6±6/52 سال، وزن 8/7±1/61 کیلوگرم، قد 3/4±8/157 سانتی متر) و کنترل (سن 7/6±5/55 سال، وزن 8/6±67 کیلوگرم، قد 5/5±4/158 سانتی متر) قرار گرفتند. گروه تجربی علاوه بر درمان های دارویی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه، هر جلسه 45 دقیقه به انجام فعالیت یوگای خنده پرداختند. در حالی که بیماران گروه کنترل در این مدت جز درمان های دارویی، هیچ فعالیت بدنی موثری را انجام ندادند. در ابتدا و انتهای تحقیق افسردگی (پرسشنامه افسردگی بک)، کیفیت زندگی (pdql)، عملکرد حرکتی (updrs)، تعادل (berg)، انعطاف پذیری (تست بشین و برس) و درد (vas) ارزیابی شدند. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون t مستقل تفاضل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در کلیه متغیرهای تحقیق بین دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معناداری مشاهده شد(05/0p<). از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که تمرینات یوگای خنده تأثیر مثبتی بر کاهش افسردگی، بهبود کیفیت زندگی و افزایش عملکرد حرکتی، انعطاف پذیری و کاهش درد دارد. بنابراین یوگای خنده به عنوان یک روش مفید برای این دسته از بیماران توصیه می شود.