مهمترین و اولین قدم در انجام پروژه پخش سیلاب، مکان یابی مناطق مستعد برای پخش آب و نفوذ دادن آن به داخل سفره های آب زیرزمینی است. استفاده از سامانه های اطلاعات مکانی، برای تعیین مناطق مستعد پخش سیلاب و استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی و سیستم های تصمیم گیری پتانسیل بالایی در روند این کار ایجاد می کنند. در این مطالعه 6 پارامتر موثر شامل شیب، نفوذپذیری سطحی، ضخامت آبرفت، واحدهای کواترنر، شماره منحنی و کاربری اراضی در مکان یابی پخش سیلاب با استفاده از مدل فرایند تحلیل سلسله مراتبی به صورت زوجی مقایسه شده و وزن عوامل و پارامترها محاسبه گردید. سپس لایه های اطلاعاتی این 6 عامل در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی با استفاده از نرم افزار arcgis9.3 تهیه و کلاسه بندی گردید. با در نظر گرفتن وزن های به دست آمده برای هر عامل و امتیازاتی که به خود اختصاص دادند نقشه نهایی بر اساس مدل تحلیل سلسله مراتبی به 5 کلاس کاملاً مناسب، مناسب، متوسط، نامناسب و کاملاً نامناسب در سطح حوزه تقسیم گردید. نتایج حاصل نشان می دهد که مکان های کاملاً مناسب با مساحت 20/3828 هکتار و مناسب با مساحت 13/2342 هکتار جهت پخش سیلاب در واحدهای کواترنری qt2 و qt1با شیب کمتر از 4 درصد که شامل مراتع و اراضی دیم، می باشد، قرار گرفته اند. طبقه متوسط با مساحت 23/856 هکتار، شامل کاربری های باغ و مسکونی می باشد. طبقه نامناسب با 96/5294 هکتار بیشترین سطح حوزه و در واحد qv قرار گرفته است. همچنین طبقه کاملاً نامناسب 48/2344 هکتار از حوزه با کاربری های باغ و بیرون زدگی های سنگی و شیب های بالای 4 درصد را شامل می شود.