این آزمایش به منظور بررسی اثر غلظت های مختلف bap (0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر) و پوتریسین (0، 20، 40، 80 و 160 میلی گرم در لیتر) به همراه 8 درصد ساکارز بر ریزغده زایی درون شیشه ای سیب زمینی در آزمایشگاه کشت بافت گیاهی گروه علوم باغبانی دانشگاه تبریز اجرا شد. جوانه های جانبی حاصل از شاخساره های درون شیشه ای بعنوان ریز نمونه و تحت شرایط استریل روی محیط کشت ms با غلظت های مذکور bap و پوتریسین به منظور بررسی روند ریزغده زایی کشت شدند و کشت ها در تاریکی مداوم و دمای2±17 درجه سانتیگراد در ژرمیناتور نگه-داری شدند. این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار انجام شد. طی ماه اول کشت سرعت ریزغده زایی و پس از آن طی سه ماه و به صورت ماهانه صفاتی مانند درصد ریزغده زایی، طول، عرض و تعداد ریزغده، درصد ریزغده های فاقد دورمانسی، وزن ریزغده، تعداد و طول شاخساره رشد یافته از روی ریزغده، طول شاخساره های رشد یافته از محل گره ها و وزن شاخساره ها اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس داده-ها نشان داد که هیچ یک از صفات مورد بررسی به غیر از وزن شاخساره تحت تأثیر غلظت های مختلف پوتریسین نبودند. همچنین اثر متقابل put×bap تنها در مورد درصد ریزغده زایی و تعداد ریزغده طی ماه سوم و همچنین وزن شاخساره معنی دار بود. این در حالی است که اثر سطوح مختلف bap در رابطه با اکثر صفات ریزغده زایی معنی دار بود. ریزغده زایی کامل در ریزنمونه های کشت شده در محیط کشت ms با یک میلی گرم در لیتر bap و 40 میلی گرم در لیتر پوتریسین در هفته سوم پس از کشت مشاهده شد. بعد از یک ماه، محیط های کشت حاوی 40میلی گرم در لیتر پوتریسین به همراه یک میلی گرم در لیتر bap بیشترین تعداد ریزغده را به خود اختصاص دادند. در این آزمایش بهترین غلظت bap برای صفات ریزغده زایی یک میلی گرم در لیتر بود و هیچ اختلاف معنی داری با غلظت 2 میلی گرم در لیتر نداشت. هم چنین مناسب ترین غلظت پوتریسین برای افزایش تعداد و درصد ریزغده زایی و نیز افزایش وزن شاخساره در محیط های کشت فاقد bap، 80 میلی گرم در لیتر بود، هر چند که در مورد وزن شاخساره ها غلظت 40 میلی گرم در لیتر پوتریسین نیز نتیجه بهتری داشت ولی اختلاف معنی داری با 80 میلی گرم در لیتر آن نداشت.