نتایج نشان داد که دبی جزر و مدی خلیج فارس بسیار بزرگتر از دبی کانالهای آبرسان و دبی پمپاژ از کارون به بهمنشیر است همچنین مقدار ضریب مانینگ رودخانه بهمنشیر 018/0 محاسبه شد. در ادامه، شوری رودخانه بهمنشیر وکانالهای آبرسان مورد مدلسازی قرار گرفت. نظر به اینکه شوری پارامتری پایدار است لذا از زیربرنامه ad در مایک که قابلیت مدلسازی فرآیند پهن رفت-پخشیدگی را داراست استفاده شد و ضریب پخش رودخانه برابر v 2500 (v: سرعت جریان آب) محاسبه شد. نتیجه صحت سنجی مدل شوری بیانگر درصد خطای میانگین حدود 9/7 درصد میباشد. همچنین رفتار کانالهای آبرسان از نوع اختلاط کامل تعیین شد و بر همین اساس غلظت شوری در کانالهای آبرسان تخمین زده شد. مدلسازی تحت سناریوهای مختلف دبی پمپاژ آب از کارون به بهمنشیر انجام شد و نتایج نشان داد که در تمامی سناریوها، غلظت شوری در کانالهای آبرسان (22000-29000 گرم بر مترمکعب) در محدوده شوری موردنیاز میگو (14500- 40000) میباشد. سپس مدلسازی اکسیژن محلول، آمونیاک و نیترات با استفاده از زیربرنامه ecolab در مایک انجام شد. به منظور انجام مدلسازی، ابتدا آنالیز حساسیت روی پارامترهای مدل انجام شد و پارامترهای مهم جهت کالیبراسیون مدل انتخاب شدند و مدل کالیبره و صحت سنجی شد. نتیجه صحت سنجی بیانگر درصد خطای میانگین پارامترهای اکسیژن محلول، آمونیاک و نیترات به ترتیب حدود 3/7، 30 و 4/3 درصد بود. غلظت پارامترهای مذکور در کانالهای آبرسان نیز بر اساس اختلاط کامل بودن آنها محاسبه شد. سپس مدلسازیها تحت سناریوهای مختلف بار آلودگی (تغییر در دبی و bod بالادست) انجام شد. نتایج نشان داد که تحت سناریوهای مختلف تغییر معناداری در غلظت رودخانه در محل کانالهای آبرسان و در داخل کانالها رخ نمیدهد. بعبارت دیگر میتوان گفت که غلظت در کانالهای آبرسان مستقل از دبی پمپاژ آب کارون به بهمنشیر است. علت اصلی این امر غالب بودن فرآیند ترقیق توسط دبی بسیار بزرگ خلیج فارس به نسبت دبی بالادست است. نتایج مدلسازیها نشان داد که به غیر از اکسیژن محلول، دیگر پارامترهای مهم برای میگو (شوری، آمونیاک و نیترات) در محدوده مناسبی قرار دارند. نتایج بیانگر قابلیت نرمافزار مایک 11 در شبیهسازی هیدرولیکی و کیفی در شرایط جزر و مدی است.